Gün Batarken Şiiri - Mehmetcan Şimşek

Gün Batarken

Güneşin ışığındayken
Bütün göğün bembeyaz bir gürültüyle
Teselli etmişti karşılıksız umutlarımı.
Yeter ki; şiirimde olsun,
Her akşamın ardından yeni armağanlar
Kalbimin kenarına bıraktığım.
Yürüdüm yolumda yol güneşiyle,
Karşılık vermesin diye titreyen bedenimin sadeliğiyle.
Gökyüzündeki bu ışık anıları cezbedilmesin diye,
Ağızımın sırrını gökyüzüne asmaktan korktum.
Serimize çöken o kudretli koro güneşin
Karanlıkta kaybolup gitmesiyle;
Bir an için sonsuza dek unuttuğumu gösterdi bana.
Güneşi öfkeli yıldızlarla baş başa bırakıp,
Gün batarken arkamdan arıyorum soluksuz geçen zamanları.