Gün Aydın Olsun Şiiri - Kerem Kayar

Kimseye yazılmasın bu şiir
Ne bir sevgiliye, ne de eski bir hatıraya
Sadece sabaha
Yüzünü yeni yıkamış zamana…

Bir dalgıcın sessizliğine benzer bu an
Her şey susar, sarı otlar bile eğilmez
Uzakta bir tarla kuşu yavaşça kanat çırpar
Ve çatlamış toprağın derinliğinden yükselir bir niyet:
Gün aydın olsun...

Gecenin ayazı çekilmiş yavaşça
Bir çoban ateşinin küllerinde kalan sıcaklıkla
Göz gözü görmez ufuk çizgisinde
Ama biliyorum, ışık bir yerden yola çıktı...

Taşların diliyle dua eder rüzgar
Küçük bir yel, koyaklara haber salar
“Uyanın, gökyüzü yine affetti bizi,”
“Gün aydın olsun, bu kez usulca.”

Bir çocuğun düşü kadar temiz
Bir annenin uykusuzluğuna değecek kadar huzurlu
Bir sabah olsun bu—
Ne eksik, ne fazla.

Ne umutlar bağlansın bu dizeye
Ne de hüzünler eklensin gizlice
Sadece doğsun gün
Ve dokunsun içimize…