Gümüş Gül-ü Lâ Mütenâhî Manifestosu

"Sonsuzluğun Gülünden Bildiri"

Ben, Gümüş Gül-ü Lâ-Mütenâhî,
Zamanın zincirini kırmış,
Kelimelerin taşıyıcısı,
Aşkın ölmeyen tarafını;
Karanlık yanını,
Gülün özünde,kökünde,
Saklı olan sırrı bilirim.

Benim için gece yalnızlık değil,
Asırların yankısını
Bugüne duyuran melodidir.
Ay ışığı, ruhuma parlar,
Suskuma şahit olur aydınlatır.

Gölge düşmanım değildir;
İçinde çiçek açmayı öğrendim.
Şato duvarlarının rutubetinde,
Kırık aynalar da bilge yolu izlerini gördüm.

Sisli taş merdivenlerin soğukluğunda,
Özümün sıcaklığıyla,
Her an ve sürekli
Kendimi yeniden doğururum.

Ben kelimeleri yazmam,
Yüreğim döker içimdekileri.
Ben aşkı anlatmam,
Açar bana aşk çicek gibi kendini.
Ben zamana meydan okumam,
Zaman mırıldanır ,çağırır ismimi.

Ben, Gümüş Gül-ü Lâ-Mütenâhî,
Aşkın solmayacak gülüyüm,
Kalbim sonsuzluga açılan kapıdır.

Ölüm ve yaşam ruhumun ilkimi,
Karanlıklar ülkesinde büyüyenim,
Sevda benim ebedî yurdumdur.
Toprağında açan tomurcuk gülüm.

Ve her kimle yolum kesişirse bilsin:
Kadınlığın gölgesi kapatmaz çiçeğimi,
Onunla ebedi yaşam bulurum.

Özümdeki sevgiyi saklamam,
İnsanlıga demet demet paylaştırım.
Kıyamet sonrası bile çürümeyeceğim.
Gümüşten bir gülüm,
Çağlayan sesim mührümdür.

Bu manifestoyu okuyan ruhlar,
Işığı bulmak için
İçsel tapınağımın salonunda
Önce karanlığa bakmayı öğrensin.

Korkularını yenip geçsin.
Çünkü geçitlerimdeki dar yollar,
İnsanlığı aydınlığa çıkarmak içindir

Ben susmam,
Ruhum konuşur.

Ben sönmem.
Ruhum tutuşur.

Ben tükenmem.
Ruhum sonsuzdur.

Gümüş bir gülüm,
Ruhumla ölümsüzüm.

Ben Gümüş Gül-ü Lâ-Mütenâhî,
Sonsuzlugun fısıldayarak,
Ruhuma ismini ezeli ebedi,
Dünyaya yaz dediği adıyım.