Oooff offff..
Saat, yine gecenin yalnızlığı..
Yine bıçak üstü, sessiz bir karanlık..
Ve yine,
Cam kenarında beni bekleyen,
Anılardan kalma gıcırdayan eski bir sandalye...
Anlaşıldı..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta