Gülüşü Güzelim Temmuz Gülüşlüm

Yaşlı adam ağır ağır çıkıyordu merdivenleri.
Adımları yavaştı… biraz sıcaktan, biraz da yaşlılıktan.
Son basamakta durdu, elini korkuluğa koydu, derin bir nefes aldı.
Sonra birden, dizlerinin bağı çözüldü. Oracıkta yığılıp kaldı.

O sırada oradan geçmekte olan genç bir kız gördü onu.
Hemen koştu yanına.

— "İyi misiniz amca?"

Yaşlı adam, titreyen elleriyle genç kızın elini tuttu.
Zorla doğruldu, hafifçe gülümsedi.

— "Teşekkür ederim kızım... İyiyim, biraz fenalaştım.
Sıcaktan olacak."

Genç kız, gözlerinde endişeyle sordu:

— "Size bir su alayım mı?"

Yaşlı adam başını iki yana salladı.
Bu, "gerek yok" demekti.

Kız, gözlerini adamdan ayırmadan oturdu yanına.
"Biraz daha bekleyeyim, iyice kendine gelsin," diye geçirdi içinden.

Yarım saat sonra, yaşlı adam derin bir nefes aldı.
Kızın gözlerine baktı.
Gülümsedi.

— "Ah ah kızım...
Bizden geçmiş artık.
Eskiden olsa... ben bu gözlere ne şiirler yazardım!"

Genç kız heyecanlandı:

— "Nasıl yani?
Siz şair misiniz?"

Adam, başını hafifçe eğdi, gülümsedi.

— "Hayır...
Yüreğim sadece biraz geveze.
Ve hiç susmuyor..."

İkisi de gülümsedi.
Gülüştüler.

O an... yaşlı adam hayatında ilk kez bu kadar güzel gülen bir kadın görmüş gibi donup kaldı.
Kız öyle güzel gülüyordu ki...
"Hani bir kelebek görse, ömrü uzar," cinsinden.

Yaşlı adam ,Cebinden buruş buruş bir kâğıt ve ucu aşınmış bir kalem çıkardı.
Elleri titreyerek yazmaya başladı.
İlk satırlar döküldü yüreğinden:

> "Sen bir rüya mısın, yoksa bir huri mi?
Ben uyuyor muyum, yoksa öldüm mü?"

Ve derin bir ah çekti.
"Neden gençken çıkmadın karşıma..." diye geçirdi içinden.

Yazdı... yazdı... şiir bittiğinde genç kızın gözleri dolmuştu.
Heyecanla sarıldı yaşlı adama.
Ağladı.

Ama... genç kız için heyecanlanmak tehlikeliydi.
Bir anda nefes alamaz oldu.
Gözleri doldu, elini boğazına götürdü. Zorlukla fısıldadı:

— "Çantam... ilaç..."

Yaşlı adam panikle çantayı açtı.
Titreyen elleriyle astım ilacını buldu, uzattı.
Genç kız bir fıs aldıktan sonra derin bir nefes çekti.
Gözleri yeniden parladı.

— "Ben... astım hastasıyım," dedi.

Yaşlı adam yutkundu. İçinden bir şeyler koptu sanki.
"O an mümkün olsaydı... ciğerlerini çıkarıp kıza verirdi."

Düşündü:
"Ben yaşasam ne, yaşamasam ne...
O yaşamayı benden çok hak ediyor."

Genç kız, yaşlı adama sarılıp gitmeye hazırlanırken, adamın aklında sadece o gülüş kalmıştı.

Ve düşündü...

"Dünyayı iyilik ve iyi insanlar kurtaracak...
Tıpkı bu genç kız gibi."

Belki maddi bir destek verememişti kız.. Ama farkında olmadan çok büyük bir iyilik yapmıştı.
Çünkü yaşlı adam... yıllar önce kaleme küsmüştü.

O günden sonra hep yazdı.
Ama o kızı hiç unutmadı.

Çünkü bazen bir gülüş,
bazen bir ses tonu,
bazen de bir bakış...
hayata bağlar insanı.

Ve ilk kitabının adını koydu:
> "Gülüşü Güzelim Temmuz Gülüşlüm"

Çünkü bir gülüştü onu hayata bağlayan bir gülüş...!
18.07.2025 09:44