Gülüşlerle örülmüş Şiiri - Murat Ülkü

Gülüşlerle örülmüş, neşeli hatıralar var,
Herkesin dilinde bir "ne güzeldi" rüzgârı.
Bana dönüyor yine, o yanık, küskün çağlar,
Siz anlatırken bile, içimde kopuyor fırtına, sis ve kar.

Siz o yaşta masallardan taçlar giyerdiniz,
Yıldızlara uzanan ipler, uçan balonlar.
Bense her sabah, hayatın dikenini bilirdim,
Çocuk kalbimde bile, yarının ağır yükü var.

Tutunmak bir zordu, her nefes borç gibiydi,
Oyun parkı değil, kavga meydanıydı her yer.
Sokak lambaları, sönük bir umut gibiydi,
Parmak uçlarımda hep, erken büyümüş keder.

Ve işte o yüzden, o yarım kalmış neşeden,
Bir cümle bile kursam, sesim titrer, düğümlenir.
Kaçmak isterim hemen, o acı veren sahneden,
Çocukluğum bir sızı, gözyaşıyla dillendirilir.

Gözlerim dolmadan, kelimelerim boğulmadan,
Anlatamıyorum o yılların yorgunluğunu.
Bırakın, o defter hep kapalı kalsın, sorulmadan,
Çünkü o, benden alınan, geri gelmeyen suçsuzluğum.

Şimdi koca bir insan, yüzümde dingin bir ifade,
Sanmayın ki unuttum, o sessiz çığlıkları.
Taşıyorum her an, göğsümün orta yerinde,
Büyüklere ait olmayan o eski hıçkırıkları.

O yara izi ki, ne zaman dönsem geriye,
Kapatır yüzümdeki yapay tebessümü.
Zamanın merhemi bile değmez bu hikâyeye,
Benim geçmişim, kalbimin ebedi hüzün mevsimi.