GÜLÜŞ
diyelim ki
ben de kalan
bütün öykülerimizi sildim
seslerini kovdum usumdan
imkansızı umut etmenin
kara büyüsünden
nasıl kurtulacağım
içim karadeniz gibi
dalga dalga
çarparken kayalara
yüreğim ha bire
ateşe doğru
yelken açıp dururken
derviş kalenderliğine
nasıl soyunurum
zaten
yükünü
nerde boşaltacağını bilemeyen
sarsak ve sarhoş
bulut gibiyim
nerde
ne zaman
patlarım bilinmez
onun için
çiçekler örselenmeden
sürgünler boy vermeden
uyku mahmurluğunda
gözlerimden aşırdığın
ödünç
ve bir o kadar masum
gülüşlerimi ver bana.. 28.6.2014
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!