susuz kalmış gülün kara yazıtı
yangını dinmiyor şakayık sokaklarının
sağır bir bulut adını heceliyor
papatya kırlarında
gözlerimize daha ışımadı gün
kanatları yolunmuşken ebem kuşağının
seviden konuşmak işte
bana şimdi öylesi ağır geliyor
ayın sesi kısıktı salıncaklarda
denizkızını öptük suluboya bir resimdi
belli ki yüzü yoktu göstermediler
yazmasam olmayacak
ödağacı giyimli bu sıcaklarda
çok değil güle soyunmuş birkaç dize
unutma dünyayı bize
yaşayalım diye vermediler
Kayıt Tarihi : 21.2.2001 20:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!