Gülün Dikeni Şiiri - Sinan Bayram

Kalbimin en kuytu köşesinde,
adını fısıldadım bin kez,
her nefesimde onun nefesini aradım,
ama her arayışım biraz daha eksiltti beni.

Sevgi, bazen bir gülün dikeniymiş,
dokununca kanı hissettirirmiş.
Ben gülünü sevdim,
dikenine rağmen,
ama o, gülüşünde sakladığı zehirle
öldürdü beni.

Beni öldürdü çünkü onu seviyordum,
çünkü gözlerimdeki ışık,
onun karanlığına ayna tutuyordu.
Çünkü kalbim,
kendi gölgesinden kaçan birine
sığınak oluyordu.

Her bakışı bir hançerdi,
her susuşu bir mezar taşı.
Ben yine de sevdim,
çünkü sevmek, bazen ölümü göze almaktı.

Şimdi bedenim sessiz,
ama içimde hâlâ onun adı çarpıyor.
Ölmek de bir tür yaşamdır belki,
sevginin ateşinde yanarak
küllere karışmak.

Ve ben bilirim:
Onu sevmek en büyük suçumdu,
cezam ise
kendi kalbimin ellerinde yazıldı.

Sinan Bayram