Gülümse Şiiri - Arzu Altun 2

Hercaim, zehir zemberek zamanlardan geçtim…
dudağımda içsel yolculuk serenat ederken, asude yıllarıma bir dokunsan kaç ah işitecek kulakların…
karanlığa ıslık çalan boşvermişliğimle…
Bir yudumda hayat…
kirpiklerimin arasında yaşam kırıntıları boş boş gezerken
Kaç devran döndü,
kaç zaman geçti iç çekişlerimden
Yine ruhum yamalı bohça gibi
Keşmekeş çile dergahında
Mevlana’nın düşünde gibiyim
Doğurgan yalnızlık nüks ederken cümlelere
Hay!!!! Hay…
mevsimler döndükçe ruhumun eleğinden dökülüyor yapraklar güllerden son bahar
Sararmış solmuş bakışlarımda
Taze bahar düşer yanaklarımdan
Sen en iyisi…
Bütün mahçupluğunla
Gülümse yine de
Boşver geçmişine geleceğine
Dünya acının çırağıyken
Yıldizlar bu kadar sessizken
Sensizliğim kumsallarda boy versin
Köpük köpük duyarsızlığınla
Güneşi doğur benim için
zemheriden uzak
devirsin bakışlarım içsel yolculuğa
Hezeyan kırbacı tenimde gezinirken
Boş ver
Duygusal travmalardan az önce salıncak kurdum
Maviliğe adım atarken
Kalbim ne kadar boşsa
Ağırdan al dümeni azrail
Ufuklardan günü göreyim
Güneş doğsun benim için

10.05.2025
Arzu Altun