Düştünse kalkmasını bil!
Acıyan yaraların gösterir sana benliğini
Aradığın ilacı insanlarda değil!
İzlerinde ara sende bıraktığı
Bazen en derin acı;
Bir şairin kaleminde şiire
Bir çocuğun gözlerinde merhamete
Bir insanın kalbinde güce dönüşür
Bu günler bana bir şey öğrettiyse şudur;
Bazen kırılsan da susmasını bil!
Ama unutma; susmak, susmak değildir!
Bazen bir sukut bin kelimeden daha iyidir
Kendinden vazgeçmeden düzelmeyi öğren
Çünkü aynı kalırsan yaran kabuk bağlamaz!
Ve hiçbir yara
Aynı nedenle kanamayı kanamayı haketmez!
Ağladığında utanma; çünkü gözyaşı zayıflık değil!
Ruhun konuşma biçimidir
Sen ruhunu susturursan
Dilinden dökülen hiçbir kelime anlatamaz içindekini
Ve bastırdığın her hıçkırık,
Bir gün sessiz bir çığlığa dönüşür
Bırak aksın gözlerinden içinin yağmuru
Çünkü bazen bir damla yaş, bir ömrün yükünü hafifletir
Ve affetmek; ah affetmek...
Affetmek karşıya değil, kendine bir armağandır
İçinde kanayan ne varsa
Ona merhem olacak o duru andır
Geçmişin yükünü bıraktığın
Kırıkların sesini susturduğun
Ve yeniden "ben" dediğin
En sessiz ama en güçlü andır
Kendine sevgin varsa, git
Ama bana saygın varsa, sus...
Çünkü kelimeler bazen yıkım bazen de bir ömür pişmanlıktır
Beni değil kalbini koru;
Çünkü kalbini korumak
Herkesi severek değil
Kimi anlarda susmasını, kimi anlarda gitmesini bilerek olur
Ve bil ki:
Her düşüş toprağa değil, daima ümit vardır
Gözlerin karanlığa alışsa da
Bir yerlerde yanar daima sana ait bir ışık
Kırıldığın yerden değil, inandığın yerden kalkarsın
Ve bazen yalnızca bir dua
Bütün suskun geceleri aydınlatır
Çünkü insan, umudu kadar yaşar...
Ve içindeki o küçük kıvılcım koskoca bir karanlığı yakabilir
Yalnız kaldığında değil, kendi sesini duyduğunda başlar iyileşmek
Çünkü sessizlik en çok içinde yankılanır
Kendini herkes gibi sanma,
Sen sıradan bir hikayeye ait değilsin
Sen; yıkılmamış, yorulmuş lakin vazgeçmemiş bir ruhsun
Gülümse
Gülümse ki doğsun güneş, karanlıkta kalan yanlarına
Sen gülümse ki
Karanlık bile utansın seni üzmekten
Küçük Haşim'in kaleminden, koca bir güneş doğurabilir
Hadi Gülümse,
Çünkü bir tebessüm, en yaralı kalbi bile iyileştirebilir
Hadi, gülümse...
Kayıt Tarihi : 17.5.2025 10:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri en yakın arkadaşımın, hayatta en değer verdiğim kişinin, çok sevdiğim kişinin kalbini kırdıktan sonra yazdım. Konuşma sınavımızda sınıfta onun karşısında okudum. Onu kırdım sonuna kadar haklı ve kendimi affettirmek için elimden geleni yaptım. Ama gideni tutamıyoruz o yüzden hem ona hem de kendime öğütlerde bulundum... “Bu satırlar, içimde kalan her şeyin yankısıdır. Bir gün olur da gerçekten duyarsan, bil ki o gün hâlâ geç değil. Çünkü bazen bir şiir, bir kalbin son çırpınışı değil, yeniden atışı olur..."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!