Kelamın nezdinde göğe konduğumu unut, Rabbim
Aslında azat edilmeyi umut ettiğim bir dilekten öte
İçimdeki yeknesak hüznü ihbarımdır evrene
Mavili yokuşların sedefli sessizliğinde
İçimden dökülenleri toplama telaşıyla
Sana koştuğumu bil, Rabbim.
Sessizliği ağırlıyorum seslerin ruhuna üflediğim bir dilek ile şah damarıma atıfta bulunan bir şiiri gözetliyorum.
Aşkın rabıtası bilinmezlik ve goncası mevsimin şafağa yakın duran hezeyan.
Mavinin dürttüğü bir rengim azami farkındalığın üst belleğinde aksıran bir kimsesizlik yine şahit düşmüşken göğü; yine şerh koymuşken yüreğine yerkürenin.
Susan sesim firar ediyorum.
Susadığım kadar suskunun ihtişamına hayranım.
Terli bir düş’tü bulut
Ve yaldızlı geceye eşlik eden
Hicaz makamında bir sevgi
Üstelik rüştünü ispatladığı bir iklim
Ve takviye ettiğim yüreğimde saklı her n/esir
Aşkın ihtiva ettiği bir pencere
Taammüden göçendi ömür, yalnızlık denen iklimde sür git o coşku dolu vaveyla bazen bir teselli bazen sevginin ucu yanık meali.
Hazandı bahara düşman.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!