Bana 'Gülüm' derdin hep,
Açardım rengarenk gönül bahçemde.
Tomurcuklar verirdim kan kırmızı gülleri narin ellerine.
'Al'... Derdim 'Al'... Ben Senin,
Ben Senin solmayacak gülün!
Nasıl da anlıyamadım,
Nasıl da uyanmadım; gün gelipte güllerin solduğunu.
Ben Senin gönlünde açan çiçektim hani?
Hani, kanınla boyadağın, gözünle suladığın.
Aslında Seni
Gözlerimden sakındığım
Kalbimde barındırdığım,
Benim taptığım kadın;
Meğer beni soldurmuş...!
Kayıt Tarihi : 1.8.2004 19:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!