Beyoğlunda izbe bir meyhane
Kimbilir kaç kişi
Şişeleri boşaltmış
Dertlerini içine
Kimbilir kaç bardak,
Kesiği kanatmış
Sana hiç birşey demedem,
Çeker giderim.
Belki iki saniye bakarım,
Yinede çeker giderim
Neden diye sormam.
Yine ben evimde
Efkarlandım kendi kendime
Düşündüm geçmişi geleceği
Ağladım sessizce.
Sanki gökler anlıyordu beni
Belki bir akşamüstü
Cam kenarında oturmuş,
Yağmuru seyrederken
Seni düşünüyorum sensizliği.
Belki elinde bir kadeh rakı
Güneş benim için
Batsın batsın ki
Senin için doğsun
Doğsun ki seni seveyim
Canım yaşadığımı bileyim
Uzun engelli bir yola cıkmam,
Uygun görüldü.
Bana giydirdikleri elbise,
İki beden büyüktü.
Daha ben doymamıştım,
Çicekli böcekli elbiselerime.
Sonbahar hüznü.
Çöktü omuzlarıma aldırmıyorum.
Ağaclar sararan yapraklarıyla vedalaşıyor.
Artık bahara hazırlık yapıyor.
Saçlarıma düşen tektük aklar,
Nede yakışıyor siyah saçlarıma.
Duydumki unutmuşsun beni.
Herşeyimi.
''Efendim, oda kim'' demişsin.
İçini çekerek yere bakmışsın.
Mutlu olmaya çalışırmışsın.
Kendini işine vermişsin.
Bir umut ışığı rüyalarımda,
Güzel günler gün ışığında.
Beklenen devirler gelecek,
Belki yarına.
Her sabah bu gün işte bu gün,
Dedim bekledim hep sabırla.
Gelde kahretme kadere
Sövme çember çevirdiği için
Yuh olsun sana yine mi
Kalleşlik yaptın
Hayat bu deme olmaz bu kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!