Aynı gecenin
Karanlığındayız..
Ben
Senin bana bıraktığın
Yalnızlıkta üşürken,
Ateşin kırmızıya bulanması gibi,
Güneşin aya teslimi gibi
Sabahın geceye dönüşmesi gibi bu sevgi..
Ertelenemiyor,,vazgeçilemiyor..
Eyvah!
Ne güzel bir teselli sözüdür
Ne güzel bir razılıktır bu..
Hani acıya
''Eyvallah'' der gibi..
Bir ''neyse'' dersin
Yaslanmışım bir ağacın gövdesine
Dalmışım derin anılara
Yanmışım geçen senelere
Ağlamışım ihanetlere..
Dudağımda buruk bir gülümseme
Etrafında binlerse insan olsa bile,
Ne çıkar
Yüreğine hükmedecek biri yoksa yanında,
Gözlerini bayram yerine çevirecek sevdiklerin çok uzaktaysa;
Sen yalnızlığın dibindesin arkadaşım..
eskidendi çok eskiden
benim sana yangınlığımın
sanki asırlar geçmiş üzerinden...
şimdi bahar bahçesi gibiyim güller içinde..
aşk şarkıları dökülüyor dudağımdan ahlar yerine..
eğer duymak isteyen birisi varsa
hiç uzak değildir
duyurabilirsin sesini..
görmek için de
illa yakınında olması gerekmiyor..
Korkularını değil,sevinçlerini düşün..
Nefretlerini değil,sevmelerini hatırla
Vedaları değil,kavuşmaları düşle..
Unutma!
Ne hayal edersen onu yaşarsın....
bir müddet sonra alışırsın yokluğa..
aslında alışmak da değil adı..
razı gelirsin..
ama yüreğinde ki o eksiklik hep vardır..
ne tam gülebilirsin,
ne de tam mutlu..
Elbet vardır bir bildiği bu karanlığın
Yoksa bunca yıldızı koynunda besler miydi?
Hiç koyar mıydı ay'ı güneşin yerine
üşütür müydü ayazıyla kimsesizleri..
Elbet vardı..
.....:((((