Gülşen Şenderin Şiirleri - Şair Gülşen Ş ...

10 - 10 - 2010

Bir geceli bir günlü ak zambak kokan gelin
Yansıtır edasını nur gizemli aynadan
Sonsuz sevgiyle, aşkla bal deryasına gelin
Dostluk en yüce güçtür, insanlığa armağan

Bin bir bahar denkleyip, bayır yayla ovadan
Bir sürgün, bir dal gibi bel bağlanır gidişe
İmrenerek kuşlara, ucuş başlar yuvadan
Goncaya duran gönül; umut yükler güneşe!

Yabancı bir ülkeye ayak uydur, ev döşe

Temmuzun son pazarı, bir gece ayazında
Tuzaklardan da tuzak, haince oldu zülüm
Peş peşe patlamalar, Menderes Çıkmazı’nda
Yaşanan can pazarı, erkenden geldi ölüm
Annemin karnındayken, beyler ben niçin öldüm?

Aşkla tutuşan gönül harla döşerken canı
Bir bakışı sevdaya dönüştüren sezerdir.
Sevgiyi sonsuz kılan, diri tutan dermanı
Sevda imbiklerinden akan ab ı Kevser’dir

Gözlerde mâna derin, arzu yüklü emelde

Gözlerin ahkâm keser firûze akşamlarda
Sabah uyanışlarım hasretken gülüşüne
Aşka susayan sevdam, düşsel ihtişamlarda
Yürek burkan bakışın, sürüklerken peşine.

Her açan gül goncası, buselerini katlar

S ensin aldığım nefes, sensin içimdeki se S
E n ulvi duygularla, taht kurdun yüreğim E
V enüs’ten daha kızıl, sevdamsın alev ale V
G önlümün sarayında, eşsiz Kutadgu Bili G
İ fadesi ne mümkün, tek güne sığmaz sevg İ
L âkin On Dört Şubat’ta, yârin hediyesi gü L

O ilk zehrin dudaktan kana karışmasıyla
Çoğaldıkça çoğalır ciğerde kara duman
Ruh beden sağlığının, bozulma pahasıyla
Nefsinize yenilip, içip içip durmadan
Müptelası olmayın, vazgeçin sigaradan.

Solmazdı Anadolu


Türk’ün Türk’ten başka bir dostu olsaydı eğer
Bu kadar ateşlerde kalmazdı Anadolu.
Nasılsa kol hazırda, önce parmağını ver!

GÜLDEN NE ANLAR

Bülbül feryadına kulak asmayan
Seher vakti açan gülden ne anlar?
Yâr muhabbeti şen, sinesi gülşen
Gülü koklamayan gülden ne anlar?

Görkeminle herkesi büyüleyen güzel şehir
Boğazda iki pırlanta kolyen; ışık akışlım
'Kız kulesi' turkuvaz sulara sunarken buhur
Bazen neşe bazen hüzün, Mona Lisa bakışlım
En içli şarkılar seni anlatır, aşk kokuşlum!