Güleycan Şiiri - Sinan Bayram

Güleycan, adını rüzgâra söyledim,
Dağlar bile sustu, yankı sen oldun.
Bir gülüş gibi düştün yüreğime,
Aydınlık neyse, işte sen oldun.

Gözlerin deniz, içinde fırtına,
Bir bakışın yeter, gönlüm savrulur.
Adınla başlar her sabah ezgim,
Gece ay doğsa, sana kavrulur.

Yürüdüğün yollar çiçekle dolar,
Güleycan geçince mevsim değişir.
Bir tebessümünle bahar gelir de,
İçimde kış bile usulca geçer.

Sana yazdığım her kelime susar,
Çünkü sen anlatılmaz bir sır gibi.
Sevda dediğin bazen bir sitemdir,
Ama sen… sen her hâlinle şiir gibi.

Ah Güleycan, içimden düşmeyen,
Sen gittin mi, şehir eksik kalır.
Bir seni bilirim, bir de bu sevdayı,
Gerisi dünya… gürültü, kalabalık.

Sinan Bayram