Güle Güle Sevgilim Şiiri - Tahir Sadi

Kendinden kaçanları yakalayamaz zaman
Kimse umursamaz yuva kazan karıncaların yorgunluğunu
Çorap ören kadınları gördüm tarifini almadıkları yemekler için üzgün
Bir kadın aşk diyor cüret dolu bir sesle kahrolsun diyerek
Lambanın yırttığı karanlıktan ışıklar dökülürken
Sessizliğe bırakıyorum ardımı içim sökük iğnem kırık
Sevgilim duanı giyindim üzerime, eski yamasız sıcak bir umut
Bu gece rüzgârların ağıt gecesi ve ağlamak zannedilen gibi korkunç değil
Yürüdüğüm için utanamam, sakat dilencilere güvenim kalmadı
Ekmeği yutkunmak için elleri acımalı insanın ve besmeleyi öğrenmeli
Kırmızı kurdeleli alyans neşelerinde tazelenen makyajlar
Yetim hakkına ve öksüz evlere saygı duymayan kahkahalarla dövüyordu şehri
Kederlerin kokusunu iyi tanırım, sımsıcak bir koridorda buz gibi yalnızlığı
Senden sonra hiç gücenmedim ve kimseye kimsem demedim.
Sabaha hep aç değil, kimsesizliğe korkarak uyandım sevgilim
Balıkların evlerini merak ettim, kendimden kaçmak için
Bulutların nereden geldiğini ve yollarını nasıl bulduklarını
Şeytanı görsem derdini sormayı bile düşündüm ama üzgünüm
Kendimden kaçarken düştüm, güle güle sevgilim gelemeyeceğim.