Geri zekalı, embesil beyinlilerin, abuk sabuk töresinde,
Ürkek bir yavru ceylan yaşarmış, acımasızlığın yöresinde.
Loş yüreklerin, bomboş kafaları yazmışlar ölüm fermanını,
Dayanmışlar kapısına, vurmuşlar, bulmuşlar namus dermanını.
Üstüne de kara toprak atmışlar, güya ayıplarını kapatmak için,
Nerde sizin insanlığınız? Niçin hep böyle yaparsınız? Niçin!
Yine dönecek bu kahpe dünya, bitmeyecek bu kabus, bu rüya,
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
