Güldüm Ağladım Şiiri - Turna Sarıkaya

Bir ummana düştü garip gönlüm
Efkâr sardıkça içimi çektim ağladım
Halime eşlik etti gökteki bulutlar
Ömrüme şöyle bir yandım ağladım

Bilmem ki ne bu sızı yürekteki
Söz geçmedi sen gittin gideli
Kerbela çölünde kalmışım gibi
Şu bezgin halime yandım ağladım

Buluttan nem kapan gözlerim
Bu kadar ince olma hep dedim
Ben kendi kahrımı kendim çektim
Çaresizliğime yandım ağladım

Oturdum bir ağaç altına düşledim
Yar bir gün gelir diye mendil işledim
İçimde ne umutlar besledim
O kara gözlerine yandım ağladım

Bir özlem ki gözlerin büküyor bileği
Yar yar diye jilet gibi kesiyor yüreği
Yavaşca tüketiyor özlemin bu yüreği
Dinmeyen sızıma yandım ağladım

Demiyorum derdim var sızım var
Benim yüreğimde bitmeyen sevgim var
Bin dermana değişmem vuslatta gözüm var
O kavuşma gününe güldüm ağladım.