Rahatsız hayallere dalıyorum her gece
Üç oldumu saat dürtüyor yokluğun
Artık yok dilimde isminden tek bir hece
Ah yine mi döndün benim biricik boşluğum
Kararsızlık mı senden geçirmeyen yaşamı mı?
Gölgelerimiz çok durgun gölgelerimiz ağlamaklı...
Bir baharın bitip,bir kışın başlaması gibi...
Biri durdursa bu kaybolma sağanağını,
Herkes tüm güzellikleri hakedecek gibi...
Bakışlarımız yalan,bakışlarımız silinmiş...
Yar!
Duyabiliyor musun sesimi?
Acıtabiliyor muyum içini?
Uğraşmak boşa dediğini duyar gibiyim.
Ardıma yalancı bir gölge takmışım
Buralardan gider gibiyim.
Ruhumu pencerede bıraktım
Bedenim uyumakta usulca
Dün gecemi yine senle kapattım
En sevdiğin şarapla kafayı bulunca!
Odamın duvarları sen kokuyor şimdi,
Dün öldüm ben.
Bir sesim çıkmadı son nefesimi verirken
Acı bir anne ağıdının,
Son hecelerini duydum ben!
Dün öldüm ben!
Gittiğim yer her neresiyse
Okuduğum hikayelerin yalan olduğunu anladığım gün
Vazgeçtim çocuk olmaktan.
Çıktı masum gülümseyişim son kez,
Şeker dudaklarımdan,
Sonra öğrenirim diye geçmişini
Seçtim okulda bölüm olarak tarihi...
Jilet tadında bir hikaye bu
Biraz keskin,biraz acımtırak
Bitiyor şimdi canımı acıtarak.......
Kapatılan kapılar ardında hep bir sancı
Gün bitti bak,
Çoktan terketti anlamlarımızı zaman,
Eğer bu hüzünse beni sana bağlayan,
Gün bitti bak!
Aşk gitti bak!
Hepmi bu kaçışlar...kovalamaktan yorulduğumu bile bile bir tren istasyonundayım yine! Yönünü asla kestiremediğim bir rüzgarın beşiğinde bir o yana bir bu yana savruluyorum.
Biliyorum bitecek bu kırmızı yakarışlar.Patlayacak günü gelince bir bir etrafa bakmadan.Ne elleri kalacak sorgusuzca tuttuğum,ne dedudakları öpmekten herzaman korktugum.
Zaman vermek saçma eger kacırılan saatler varsa keske bir saat sonra asılacagını bılen bır mahkumun yapmak istedıklerını yapabılseydık ya da keske zamana onun kadar değer verebilsydik.
Dizginlenmiş şimdi ne varsa sinir uçlarımda,hepsini bir kibritle köreltmek istiyorum.Uyumayı bir kenara itip saatlerce konusmak konustukca tanımak istiyorum.Ama basaramıyacagız.Ne sen yorulacaksın kacmaktan ne ben yorulacagım susmaya çalışmaktan.Bir çarkın içinde dönüp duracagız basladıgımız yere.
Günlerdir söyledığım bir yanılgıydı.Evet ya beynımın içindeki kör noktaydı beni unutmaya iten,ya da unutmak zorunda olduğum fikriydi kör noktaya götüren.Ama beni noktalarımdan sıyıran bir gercek var.Oda sensiz bu hayta bır dakıka bıle katlanamıyacagım.Her o battaniye kokusunu aldığımda aklıma tek bir fikir gelıyor.ÖLMEK! Yanında olmama rağmen o kokudan baska koku duymama engel olan sen onu basına yalnız cektiğinde bir gün ellerimi yanağında hissetmenin ne demek olduğunuanlayacaksın.Hani şu vermek istediğimiz zamanın sadece bir sacmalıktan ıbaret olduğunu o gun anlayacaksın...
Niye bu yorulma? Neden yöntem düşünmek zorunda kalıp bütün öfkemi kusmama engel olan bu hayaletler.Geceleri uğultu şeklinde ki yalnızlığımı haykıran karabasanlar neden? Bilmiyorum.Onlarda ölmemi istiyor onlarda yardımcı bana sen kadar.Ama ne yaparsın dünyaya geldiğimde de tektim.Giderkende birilerine gerek yok!
Oldu demek!
Geçti gül dikeninden en sonunda
Ne filiz kalır artık, ne de tek bir çiçek
Hikayemizin baharına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!