bir şiir toplayarak tüm renklerini
ve basarak bağrına sözcüklerini
intihar etti
kendini yaktı kitap
ve sevgi
soğuk bir İstanbul akşamısın
üstün başın ayrılık
ey uzun yolların vazgeçilmez yolcusu
bu ayrılık sana
nereden kaldı
ırmağım işte
antik bir şehir
müzelerde yüzünüze sızan yel
gizli bir uğultuyum
göğsünüze sinmiş
damarınızda gümbürdeyen sel
Gömdüğümüz kitaplar çiçeklenmiş
Örgütlemişler baharı
Karakolların önü
Lacivert yeşil sarı
Menekşeyle fesleğenler şifreli
suçsuzluğumdan utanıyorum
kirlenmek bunun adı
tehlikesizim artık öyle mi
utanırım sevdiğimi sormaya
suçun örgütlü haliyim oysa
gözlerin kök mavisi
çakır diken ışıldak
böyle dağgöz görmedim
yılkı ve asi
denizden aşırılmış
nemli ve çıplak
SON MEKTUP
nasılsa acıtarak geçiliyor sokaklar
acıyı içinde saklayarak
uzaktan gelip yakına düşmek zor
bir gülün mahzunluğuna sunulmak
gitgide azalıyorum hayata
avutamıyor hiçbir şey
dokunduğum
yaraya dönüşüyor
orospulara takılıyorum
BU AŞK BENİ ONARIR
uzun yollardan geldim
girdaplı sokaklardan
bu aşk beni onarır
yangınla buluşur kalbim
AYRILIK
umarım konuşulacaklar bitti
bitti duruşlarımız
tamamladık yarımlarımızı
umarım dönmek şiirde kalır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!