I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
şükür delisi olmayı arzulayan....
-
Selcen Koçel
Tüm YorumlarBuralar ve sen..
Duyular gibi eksik,
Onlar gibi yetersiz,
Onlar kadar geride kaldı.
Tıpkı küçüklüğümüz gibi..
Ne söyleyeceğini bilemiyordu insan. Eliyle burnunun kapaklarını birleştiriyordu. Konuşmaktı bu.. Gözlerini açıyordu, daha koyu, daha koyu. Çünkü güçlüydü insan ...