Gülay Garip Şiirleri - Şair Gülay Garip

bütün biriktirdiğin kusmukları
sık kullanılanlara ekledim
bir pc nin çöküşü ne hazindir bilir misin
onu boşver, şunu bil
o içine tükürdüğün kalbini
tam da temmuzun otuzunda

Bu mor leylak
Böyle arsız ve çıplak
Soyunup dökünüyor ya her bahar
En çok ona içerliyorum

Başucundaki tüyü bitmemiş sevinç

Gözümün görmek istediğini
Gönlüm göremez
Gönlümün görmek istediğini de
Gözüm
Ne var ki,
Senden yana bir telaş içinde

Besmelesiz mi geldik dünyaya, ne?

Avuç kadar yürekle
Yaşama kafa tuttuk
Doğru diye bildiğimiz
Helezon bir yolmuş

ey mavi!
verdiğin tüm çelişkiler için
şükürler olsun
ya her an kıyamet olsaydı

sus üstümüze

Ben bir İstanbul hatasıyım
Ne vakit gözlerime bir gemi değse
Sırrımı söyler kedersiz balıklar
Gidişimdeki minval üz’re

Hiç konmadım yüreğinin ortasına

Nüfus kağıdı



her yeni gün hızla eskimekte
şubat dün gibi boynuma asılı

keçi boynuzu yiyiyorum sabahtan beri
kan yapıyormuş
kuru üzüm bir de
bütün kansızlara inat
ve bütün kanı akmışların
intikamına destur çekiyorum

Kuşlar uçmaya görsün
Temmuz yel yepelek kanat sesi
Yokluk öncesi nasılsa
Bir çocuğun yüzü
Öyle güleç
Öyle kendisi

cebimde bozukluk niyetine
bir asabım kaldı
verirdim vermesine ama
bizim hesaplarımız küçük
yetmiyor aklımı zorlamaya