Gül Kurusu
Göz yaşlarımı mürekkep,kaşlarını kalem yaptım,
Yazdım gönül defterine,kalbim ise gül kurusu,
Koydum hepsini zarfa,sana yolladım yarim,
Yıllar sonra açtığında hatırlaman için beni.
........
Solar belki yaprakları,ama kaybolmaz kokusu,
Canlansın diye bir an,tatlı tebessümle mazi,
Belki birkaç damla yaş,ıslatırsa bu nameyi,
Söndürürdü belki inan,gönlümdeki bu kor ateşi.
........
O an mezara girmiş olsam,gelir bulur beni kederin,
Sevinmemde inan ki Ohh olsun deyip de yarim,
Belki sızlar kemiklerim,sana gelemediğim için,
Bil ki dualarımda sen mahşeri beklediğim için.
......
Al buyur kalbimi yarim,zarftaki o gül kurusu,
Mendil eyle göz yaşlarına,yetişemezse sana ellerim,
Unutmuşsundur belki de, ayırmış hepten kaderin,
Bırakasın bir ırmağa,götürsün menziline kaderim.
31.7.2001 Dedebulak-Diyadin
İsmail Recep NurKayıt Tarihi : 3.10.2009 19:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluk gençlik aşkına
bu güzel şiirinizi tebrik ediyor, paylaşımınız için teşekkür ediyorum.
Bir zamanların en anlamlı, en değerli 'hatırası...'
Sevilenden alınan 'tek bir gül' saklanır, sarılır, ya da hatıra defterlerini arasına konur, orada kururdu...
Yıllar geçer, her açıldığında sayfa, ya da 'mendil', o güzelim koku 'yarin sinesinden gelen kokuyla özdeş' bilinir, 'ah çekilirdi...'
Şiir tam da o hatıraları anlatıyor...
Kutlarım İsmail Bey, Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (9)