Gül Köksoy Şiirleri - Şair Gül Köksoy

Ölümüne sevdim, delicesine
Dünyaya karşı gelircesine
Bütün yükü sırtıma alırcasına
Açmadan solan yaralı gülüm
Açmadan solan karalı gülüm

bir zamanlar bir türkümüz vardı
buram buram anadolu kokardı
tatlı hüzünlü duygular vardı
şimdi yerini pop müzik aldı

bir türkü okundumu anaların yüreği sızlardı

karakışta büyüdüm ben yazı bilmem
bahtım karanlık beyazı bilmem
ömrümce ağladım ben sazı bilmem
ben işte böyleyim hiç bir şey bilmem

yüreğim yufkadır dövmeyi bilmem

A ğlama gülüm sesini duyuramazsın
Ğ ile kelime yok, yok bulamazsın
L eyla olsan mecnununla olamazsın
A ğlama, ağlama sesini duyuramazsın
M utluluk denen şeyi hiç tatmadım
A ğladım hep, geceleri yatmadım

gül oldum bağımda açmadan soldum
bu gençlik çağımda yaşarken öldüm
bir zalim ocağında kendimi buldum
açmadan solan yaralı gülüm
açmadan solan karalı gülüm

pembe güller açmadı gönlümün baharında
yaktı beni bir zalim erzurum ocağında
boyandı saçlarım bembeyazlara
mutluluğum kaldı birdahaki yazlara

düştüm zalim eline yıllarca gülemedim

biri iş peşinde koşuyor sabahın köründe
biri aşk peşinde koşuyor gecenin birinde
biri aş peşinde koşuyor uykusu yok gözünde
ya sen, sen nereye koşuyorsun canım

biri içmeye koşuyor herşeyden bıkmış