Gül Katili Şiiri - Baki Ortak

Ellerim gül kokardı bana gülün katili dediler
Oysa ben toprağa umut ekerdim sessizce
Kimse görmedi dikenin ardındaki sevgiyi
Bir çift solgun eldi bütün delilim hepsi bu

Bir baharın kıyısında durdum yağmuru dinledim
Toprak ıslanırken içimde yeşerdi bir hüzün
Gül dikmekti suçum sevdayla beslenmiş bir günah
Kim anlayacak sevdayı dikenle yoğurmayı

Yaralıydı kalbim her gülümde kanatırdı
Bir tutam sevda serperdim her fidanın başına
Ne bilsinler ki sevmenin de cefası olur
Bir diken tutar yüreğini adı aşktır aslında

Yine de dikerdim kanlı avuçlarımla
Bir umut yeşersin diye yarınlarda
Rüzgâr estiğinde kokusu dolardı havaya
Belki bir yetimin kalbine teselli olur diye

Gülün de kaderi garip seveni yakar
Ne zaman el uzatsam bir yara kalır bende
Oysa ben dokunmadım kötülükle hiçbirine
Sadece sevgiyi toprağa gömdüm gizlice

Köyün çocukları bana taş atardı bazen
Bakın derlerdi şu deli gene gül dikiyor
Bilmezlerdi her taşın altında bir dua var
Her duada bir kadın bir anne bir sevda

Bir gün elimdeki son fidan da kurudu
Toprak bile dayanamadı yorgunluğuma
O an anladım gül bile yalnız ölür bazen
Kokusu kalır sadece o da rüzgârın elinde

Ve dedim kendi kendime
Belki ben gül katiliyim onların dilinde
Ama sevgiyi öldürmedim hiç
Sadece yanlış anlaşıldım bu şehirde

Yorgun dizlerimle son fidanı diktim
Üstüne bir dua bir gözyaşı serptim
Toprak kabul etti sessizce sarıldı bana
O an bir gül açtı içimde kırmızı ve kana batmış

Şimdi kimse bilmez o gülün hikâyesini
Kimin sevgisiyle büyüdüğünü kimin kanıyla sulandığını
Ama bir gün biri koklarsa onu derin derin
Anlar belki benim de bir kalbim olduğunu

Ve işte orada rüzgârın sustuğu bir anda
Adımı fısıldar o gülün taç yaprakları

Uzaklarda bir şehir var Batman ellerinde
Bir dost yaşar orada yürek derinlerinde
Adı Şükrü Korkmaz vefası derya gibi
Bir tek o bilir ben gülü sevdayla diktim kinle değil yüreğimde

Kul Ortak der ben gül değil sevdayı diktim toprağa
Yaralarım konuşur ellerim susar hâlâ

KUL ORTAK