Gül Gün Şiirleri - Şair Gül Gün

artan bir elektron gibi
yayılıyor parçacıkları sükunetin
doğası yarınlara ölüm emirlerim

içimde kopan fırtınalara inat
sütliman mimiklerim

Ay yüzün,
Ay gebe...
Doğur artık bebelerin
yıldızlar nerede?

Bak öksüz kaldı gözlerim.

Sonra
Eğildim bir hayalin önünde
Keşke dedim..
Keşke ben uyanmadan

Oysa yakamozun elleri yoktu
Aslında yakamoz da yoktu, yokluğumuzun gece vardiyalarında.
Ben ilk kez atlıyorken “ tehlikeli bölge” levhaların üzerinden,
Sen, baldırlarımı yırtan dikenleri çıkaramıyordun ya
En çok canımı acıtan da buydu, en çok hırpalayan da.

Hayat bana misilleme
Ne olursa olsun yaşım başım
Ben hep asi(lime)
Ey!
Kentler
Güzler

Oy benim yosun kokulum..
Oy benim en yoksulum...

İşte ta şuramda sakladığım..
Çocukluğumun ip atladığı sokaklardamısın..
yoksa sen de..

Gece
ve ben
uykusuzum..
02:25
satır başında virgülüm..adı isyan
gözlerimde esmer bir çığlık..

Bedelini ödeyemediğim bir telefon vardı..
Çok ucuza sattığım..
Dükkanların ışıklı vitrinlerine rastlaşıyoruz
hey küçük telefon..

..

meyan kökü misali kurumayı bekler ümitlerim..
ki hayat verecek mucizelerim..
ben kayıp kıta litarütürleri idim okundum..
keşfi alem edildi tüm bildiklerim..
yoruldum..
semazenlerin eteğinde dalga dalga yayıldı sükunetlerim..

Damarlarımdaki iblis beynimi sarıyor,
...............................................
..............................................
sıra kalbime geliyor
o bedenimden öte soytarının elinde
ona dokundurmuyorum......