Gül Gülistan Şiiri - Orhan Özsoy

Yüreğimin işgaline gözyaşlarım direnir...
Korkar ihanet mavzerinden hiçliğim...
Ben bir şiirim
Mısrasında öfkeler canlanan
Özgürlük tadında ölümlere sevdalı
Sehpaları idam eden cellatlara inat
Fikrini yalanın suratına çarpan şiirim... Elime dolanan taşa sarılıp
Sabrımın taşkın zamanlarına dayanarak
Gayyadan çekerek umudun gözyaşını
Haykırdım zamanın haksızlığını... İhanetin mavzeri yere çarpılır...
Kolları yana düşer
Gönlü hapseden melalin fermanıdır gecem
Güneşe doğan aydınlık paralanmaz gayrı
Cennete gün doğar
Aşığa vuslat gelir
Gül gülistana nevbahar gelir...