Gül-diken Şiiri - Abubekir Çavuş

_________gül-diken_________

Gül aşkıyla dikenleri budadım
Dikeni battı dal tomurcuk açtı
Divaneye çıktı gül-diken adım
Suladım bülbüle gülücük saçtı

Gülün hayaliyle devran sürerken
Gonca iken koparıldı çok erken
Ben ağladım eller güle gülerken
Gönül sarayımda sultana taçtı

Pirim dedi boş konuşma sözünü
Gül istersen bir kez yokla özünü
Gülistanın sende aç kalp gözünü
Aroma almayan gönül hep açtı

Felek andelibe bir çorap ördü
Bahar hasretiyle yaşayan kördü
Kırk yılın sonunda çiçeği gördü
Koklamak isterken ellere kaçtı

Yamâni'nin özü doğru yoktur zan
Sazın tellerine vurmayan ozan
Kırık mızrap mıdır arayı bozan?
Bülbül güle, gül dikene muhtaçtı

Yamâni