İçimizde oturan elemin duyumannesi
Doğuruyor dışımızın aynalı çocuklarını
Çocuklar koşuyor güdü mağmasına
Orda ağlıyor içsel mamalar
Mamalar emanettir bir vari üstlerine
Aç kalmak bir çocuğun cüceliğidir
Cücelik duygularda bir büyük açlık
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta