Ve kadın yine yarım kaldı,
Geçmişine döndü baktı,
Çocukluğu gözlerinin önüne geldi,
Boynunu büktü ve
Sustu.
Sonra,
Beyninin içinde yankılanan sesi duydu "geçti"!
"Büyüdün ve artık yarım değilsin, içinde eksilttiklerini artık olgunluğunla, bilgeliğinle tamamladın sen.
O küçücük kız çocuğu değilsin artık.
Koskoca bir kadın, bir anne, yerine göre bir eş, yerine göre de toplumu inşa eden kocaman cesur bir yüreksin!
Korkma!
Yalnız değilsin.
Senin gibi nice koca yürekli, cesur kadın var, hiç yaşama boyun eğmemiş,
hiç bir harama değmemiş,
Asla kendinden taviz vermemiş,
Savaşta bile cephede savaşmış
Hayatında Sürekli mücadele eden nice kadın...
En basitinden sen bir annesin.. Anne..
Ayakları öpülesi, cennetin kapısını aralamış bir anne..
Kendine asla haksızlık etme, asla küsme hayata,
Asla boynunu bükme,
Üzülme! "
..
Kendi kendine yetebilmenin gücüyle ayağa kalktı ve gülümsedi.
Kendi kendine haykırdı :
" Yeniden başlıyorum.
Sıfırdan..
Bir erkeğin asla cesaret edemeyeceği kadar özgüvenle, inançla, güçle
Yeniden inşa edeceğim sabırla
Bu sefer tamamlanmış halimle
Kendimden daha emin bir şekilde
Ses getiren adımlar atacağım.
Çünkü Ben bir kadınım!
Çünkü ben bir anneyim!
Çünkü ben bir cesaret temsilcisiyim! ..." dedi.
Kayıt Tarihi : 6.11.2025 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



TÜM YORUMLAR (1)