Yine uykusuz gecenin bir vaktinde,
Sensizim; sensiz olunca ben kimsesizim.
Yarsız olunca, yaralıyım.
Yokluğunda, deli divaneyim.
Sensizliği anlatacak,
İçimi birine dökecek.
Gözyaşlarımla ıslanacak,
Yaz gününde titreyecek kadar.
Yalnızım… Yalnızım… yalnızım.
Ben anlatamıyor,
Sen anlamıyorsun.
Ben gösteremiyor,
Sen hissedemiyorsun.
Ben seni hiç rahat sevemiyor,
Sen hiç rahatsız etmiyorsun.
Ben sana deli,
Sen bana akıllı.
Ben sana hiç,
Sen bana güç geliyorsun.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, gecenin sessizliğinde sevgilisinin yokluğunu derinden hisseder. Sensizlik, yalnızlığı ve yaralılığı beraberinde getirir; içindeki boşluğu kelimelere dökememek, yaşadığı duygusal sancıyı daha da büyütür. Karşı taraf ne hissettiğini tam olarak anlayamaz, anlatılanı fark edemez. Anlatıcı, sevgisiyle yanarken, karşısındaki kişi hem farklı bir ruh haliyle hem de mesafeli bir anlayışla durmaktadır. Bu uyumsuzluk, aşkın bir tarafı için delice bir tutku, diğer taraf için güç ve uzaklık olarak görünür. Şiir, anlaşılmayan sevginin, içtenliğin ve duygusal yalnızlığın hikayesini anlatır; bir yandan özlem, bir yandan çaresizlik, bir yandan da karşılıklı anlaşmazlık duygusunu taşır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!