Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
A.Çanakkale Bir Kurtuluşun Hikayesi
Günlerden cuma
Kapı zili bir başka çaldı o gün
Gelen postacıydı
Bir mektup uzattı
Her zamanki mektuplar benzemeyen bir mektup
Harp başlamış celp emri gelmişti askeri birliğimden
Dondu kanım kızıla kesti duvar
Süzüldü gözlerimden iki damla yaş
Yorgun yanaklarıma
Kafamı yere eğdim
Dilim birden hüküm giydi suskunluğa
Kelimeler düğümlendi boğazımda
Nasıl söyleyecektim
Oysa daha iki aylık evliydik
Aile olmanın tadına varamamıştık henüz
Bana koyanda buydu zaten
Yoksa doğarken yazılmıştı anlımıza savaşmak
Söz konusu olan topraksa
Ve bayrak boynu bükükse o toprakta
Yaşamak hayatı yaşamak
Bir eliyle başımı kaldırdı
Dik dur gözlerime bak dedi
Sanki gözlerimde okumuştu mektubu
Ben Anadolu kadınıyım dedi
Kükreyen bir aslan edasıyla
Cephede bıyığı çıkmamış yetimler savaşırken
Seni koynuma alamam
O bayrak yeniden dalgalanıncaya kadar
Kadının olamam
Son kez dokundu sıcak dudaklarım dudaklarına
Artık elerim paslı tüfeğimin soğuk namlusunu sararken
Düştük yollara bir şafak vakti
Tek kelime edebildim o an
Ölmem yurdumdan çıkmadan düşman
Cephede tek kelime düşemedim süt beyazı kâğıda
Yazmadı mürekkepli kalemim
Henüz sözümü tutamamıştım
Henüz dalgalanmıyordu semalarda bayrağım
Şahadet şerbetini içememiştim henüz
Oysa açmıştı Erzurum’da kardelenler
İzmir’de denize dökmüştük düşmanı
Alla hu Ekber sesi sarmıştı cihanı
Zafer bizimdi artık
Dağılmıştı üstümüzden kara bulutlar
Yeşermişti karanlığa gömdüğümüz umutlar
Yazmayan kalemim yazıyordu satırları
Eve dönüş başlamıştı artık
Dönüş başlamıştı sevgilinin ıslak dudaklarına
Bir kol bir göz kaybetmiştim belki
Ama dünya şahitti
Ben sözümü tuttum
Kirli ellerini sürdürmedim düşmanın
Anadolu’nun beyaz gelinliğine
Toprak artık huzurlu
Bayrağın başı dim dik
Bu hep böyle kalacak var oldukça bu gençlik
Ozan Ali Aydın 2
