Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Katkı ve duyarlı yorumunuz için teşekkür ederim Canan Hanım, nice paylaşımlarda buluşmak dileğiyle selam ve saygılarımı sunarım. Mutluluklar sizinle olsun.
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Canan Akpınar
Alan: Grup: Hikmet -Atış-Dostluk ve Arkadaşlık
Tarih: 21.12.2016 10:53:00
Konu: Yn: [hikmet-atis-dos..] ŞARK TRENİ (Yeni ÖYKÜM) ***Mutluluklar sizinle olsun,
giderken arkada bıraktığın her şey sürüklenir insanın peşinden. Çocuklar içinse gidilecek yer önemlidir...Onlar en koyu karanlıkta bile umudu görürler...İçlerinde özlemler büyütseler bile...
Zevkle ve ilgiyle okudum su gibi akıp gitti öykünüz..
Candan kutluyorum kaleminizi.
Saygı ve sevgiler..
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Ergin Bingöl
Alan: (grup üzerinden) Canan Akpınar
Tarih: 21.12.2016 07:59:00
Konu: [hikmet-atis-dos..] ŞARK TRENİ (Yeni ÖYKÜM) ***Mutluluklar sizinle olsun,
-
Değeri arkadaşlarım sizlere, 'Şark TRENİ' başlıklı yeni bir öykümü, görüş ve değerlendirmelerinize sunmak istiyorum, dilerim beğenirsiniz.
Sevgi ve saygılarımla esen kalın.
ŞARK TRENİ (S:1-S:3)
Birkaç saat sonra bineceği kara trenin karşısında bir anda kendini, çocukça bir düşün ortasında buldu. Zira onu, ilk kez yakından görüyordu. Oysa o, üç günde bir nahiyeye gelen siyah, beyaz bir veya iki gazetede gördüğü fotoğrafından daha ağır ve azametliydi. Annesinin, anlattığı masallardaki kocaman ağızlı, büyük kara yılanı andırıyordu. Şaşkındı… Onu, heyecanla izlemeyi sürdürdü bir süre. Yolcu vagonlarının sonundaki yük vagonlarına kadar yürümeye karar verdiğinde aklına, istasyon salonunda bıraktığı ablası geldi. Dalgın olduğu bir anı fırsat bilerek, Nermin’in yanından habersizce ayrılmıştı zira. Hata yaptığını düşündü bir süre. Oysa ağabeyi ona, ablasına sahip çıkması için sıkı sıkıya tembihlemişti. Pişmandı, yüreği burkuldu... Nermin’in, kendisini delicesine aradığından da emindi, ama çok geçti artık. Oysa her ikisi de inadına yenik düşmüş, hiç yoktan başlarına dert açmışlardı. Geri dönmeye karar verdi; ama ayakları geriye değil, ileriye doğru gidiyordu. Bir ara karınca sürüsü gibi, yanından vızır vızır gidip gelen insanların arasında kaybolmaktan korktu. Ama peronda herkes, kendi derdindeydi, onu umursamıyorlardı bile. Yük vagonlarına kadar gelmişti, fazla oyalanmadan geri dönmeyi düşündü. Ki o anda tesadüfen, öğretmen ağabeyi ile göz göze geldi.
Ter içindeydi Tekin. Belli ki, yük vagonuna eşyaları yerleştirmişti. Ona doğru sevinçle koştu; ama sarıldığı ilk anda kızgınlıkla ona,
-Sen niye yalnızsın, abla...
................
