Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ergin Hocam cumhuriyet içi boş olan cumhuriyet ise ona göstermelik cumhuriyet diyor evrensel isimlendirme.Cumhuriyet önce tam bağımsız bir yurt ve düzeni sonrada özgür birey ile bağımsız adalet düzeni ister, Kayıtsız şartsız millet egemenliği ister yetmez yurttaşlık ödevi ister,yetmez eşit vatandaş hak ve hakları ister, bu evrensel yurttaşlık ile ulusal yurttaşlık örtüşmelidir. Büyük önder bağımsızlık benim karakterim demesi ve kurulu cumhuriyeti çocuklara armağan,gençlere emanet etmesi bundandır
Size ve düşüncenize katılıyorum büyük bayram kutlu olsun saygılar
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Ergin Bingöl
Alan: (grup üzerinden) İbrahim Kurt 2
Tarih: 28.10.2016 17:18:00
Konu: [hikmet-atis-dos..] Bir Fincan Acı Kahve Molası:TEK SESLİ ŞİİRDEN ÇOK SESLİ ŞİİRE*** Edip CANSEVER**Esen Kalın
----------
TEK SESLİ ŞİİRDEN ÇOK SESLİ ŞİİRE
Mısra işlevini yitirdi; şiiri şiir yapan bir birim olarak yürürlükten kalktı. Eski rahatlığını, o sessiz, kıpırtısız düzenindeki rahatlığını boşuna arıyor şimdi. Öfkelerin, bunlukların, başkaldırmaların dışında kendini yineliyor daha çok. Ne denli güçlü olursa görünürse görünsün, duygularımızı, gerilimlerimizi, düşünce coşkularımızı başlatıcı öğe, bir ölçü olmaktan çoktan çıktı. İnsanı, insanla gelen en çağdaş sorunları karşılayamaz oldu. Öylesine durallaştı ki, onca bir sözcük yılı da uzak kaldı bize.
Öyleyse şiiri okumalı, şiiri, usla biriktirmeli artık; mısra ile değil. Diyeceğim, ille de bir ölçü gerekliyse bu, düşünsel-ussal bir ölçü olmalı. Tek sesli şiirden, çok sesli bir şiire yönelişteki en kapsamlı ölçü de budur sanırım.
Nicedir şiiri soyut bir kavrammış gibi düşünemiyoruz. Her toplumun kendine özgü bir şiiri ya da şiirleri olduğu için böyle düşünemiyoruz. Ülkemiz de bir mucizeler ülkesi değil. Bizim de gereksinmesini duyduğumuz bir şiir anlayışı var. Hatta bir bakıma uygulanıyor da bu. Düşünü şiiri diye adlandırabileceğimiz bu şiir biçimini(tarzını) yerleştirirken, en azından şiire bakma ölçülerimizi de değiştirmek zorundayız.
Örnekler ortada. Yapacağı işin bilincine varmış ozanlar kabına sığamıyor artık. Hiç değilse zorlanıyor şiir, seçkin, soy bir anlatım yolu bulmak için savaşılıyor. Örneğin cümleler parçalanıyor; söze yeni bir devinim katılıyor böylelikle. Bir bakıma cümle tavır takınıyor, insanlaşıyor. Derken bir satır başı, bir parantez, bir dialog...Bakıyorsunuz düzyazıya geçmiş ozan; anlatı...
................
