Kahve renginde ve çay tadında bir gün...
Gün bulanık gri renkli
Gün kızıla benzer tütün renkli
Ve gün ilerlemiş bitecek gün duman duman
..
Yaşam
gece üçte masmavi denize girmek
yemyeşil dağları gezmek
bulut gölgelerini izlemek,
rüzgarın, dalgaların müziğini dinlemek
kahvaltıyı güllü bir masada yapmak
tertemiz carşaflarda yatmak
..
Saçları kuzguni siyah,
Gözleri gri fırtına,
Bakışları bir şimşek,
Tebessümü yıldırım.
Titretir yüreğimi yürüyüşü,
Aklımı başımdan alır endamı.
Belden yukarısı cilve,
..
ilk yaz asılır perdelere
aşkamdan kalma kederlerle solar gün! ! yangını hicaz sevişmelerin...
kurutulmuş kederdi payına düşen...buluşurdu gün kararınca..ihanetiyle! ! ..? dolaştıgı yollarda izi kalırdı ömrünün...sevdası kendinden muzdarip sevinci kendi bilirdi..!
şimdi kederdi payına düşen.. ihanet gülüş biriktirir..parmagında kederin tadı..
'seni seviyorum'diye güne başlardı tanrılar..sevgilisini çıkarırdı kum saatinden sevişirdi dünyayla! ! ..gri tadında
okyanuslara sevdalanmıştı çogu kez...bilirdi ıslak öpüçüklerin annesini kızdırdığını..!
..
Aşk ölümden sonra sürer mi diyenler oluyor bana
Benimki sürüyor arkadaş hem de inadına inadına
Hala hatırlıyorum ilk gün heyecanıyla buluştuğumuz
Çekingen tavırlarla otururken etrafına baktığın günleri
Yaşıyorum ikimiz adına ne varsa atamadım sende olanları..
Gökyüzü karanlık güneş saklamış yüzünü bu sabah
..
Yol kenarına itilmiş
Karlar kadar griyim
Belki hep gri yağdım dün gece
Kirlettiğin gökyüzümden inerken
Ya ben ölürsem demiştim
İşte öldüm sende
..
toprak gri
dağlar kaya
ağaç cılız
köpek kurt
tepeler pusu
gökler pus
hasret ve keder boğazımda
..
Kış olmaya yüz tutmuş bir mevsimin gökyüzüyüm ben.
Gecem gece,
Soğuğum soğuk.
Lakin, yağmıyorum hiçbir zaman.
Dökemiyorum içimi.
..
yaşamak
bir aziz gibi
gri kentin
sokaklarında
kirlenmeden dolaşmak
direnmek
darbelere inat
..
Gri bulanık bir gökyüzü dışarıda
Sünger gibi çekmiş ümitleri hayat
Alıcı kuşlar olsa da hayat denen o ucubede
Ne zaman istesek yağacak üstümüze
Bir güvercin kanadında haber yollasak yeter
Zamanında görülmezse ümit yüklü bulurlar
Sezdirmeden kayıp gidecek üstümüzden
..
Hangi ay doğuyor yeraltı kadırgalarının serencamında
ki sencelerdedir taç yapraklı o suretin dövgüsü.
Umutsuz döşeklerimizde
Dimaşk'ın halifeleri ne onulmaz altın ateşlerin
ne de gri zeminin der:
Vaktiyle safran kopyalarının
her bir cildinde pıhtılaşan siyaha,
..
Seni sevmek Üsküdar’ın dar sokaklarını sevmek kadar eskiydi.
Senden giderken bir eskiden silkelenir gibi gittim. Bıraktım seni geçtiğimiz sokakların kaldırımlarına. Arkamdan seslenen sen değil, rüzgârdı. Ağlayan ben değil, yüzüme çiseleyen yağmurdu. Hüzün, doğuşunu gözlerime bırakmadan, fırlattım onu yokuşlardan akan yağmur sularına. Çamurlara karışmasını seyretmedim dahi.
Alışılmış bir günün doğuşuydun. Bilindik bir akşamın ezber bozmayan çöküşüydün.
Bir ağaç devriliyorsa bu şehirde, sendin yüreğimde devrilen. Kurşun sıkılıyorsa bir ölüm mahkûmuna, sendin öldürülen yüreğimde. Bir çocuk ağlıyorsa annesizlikten, sendin gözyaşlarını avuçlarıma bırakan. Yardım isteğiyle elini uzattığında bir ihtiyar, senin elindi tuttuğum. Açtığında ellerini bir yakaran duaya, sen olurdun o dua benden akan. Pencereler kapanırken evlerin, kapanan sendin gözlerimden. Gün doğuşunda güneş ışığını yüzüme değdirdiğinde, senin nefsindi yanaklarıma değen. Ağaçların dallarında şakıyan kuşlar senin hikâyeni fısıldıyorlardı. Derin aynalarımda görünen kahramandın. Sinemde duran laleydin. Devşirdiğin gönüldüm. Gözlerimden akan nehirdin. Ekinler tarlalarda açınca, sen doğuyordun zamanlarımın içine. Kalkanlarım inerdi senin bakışlarının altında. Hürriyetim sen oldun. Mahkûmiyetim sen oldun. Bu kadar sen olmuşken ben, bende yittin sen. Senliği taşıyamadı bendeki bu ben. İlk rastlaştığımız gün gökyüzü en berrak zamanını yaşıyordu. Gidince senden, Üsküdar kızıl bir yağmur bırakıyordu sürüklenerek geçtiğim sokaklara. Ayaklarım denizin kenarlarına değince, iliklerimde bir ayrılık şarkısı çalmaya başladı. O şarkıda sen vardın. Söyleyen sendin. Söz sendin. Müzik sendin. Şarkınla yankılanarak kayboldun denizlerin dibine. Bıraktım seni yüreğimle denizdeki mezarına. Ne zaman değse artık gözlerim denizlere, aklıma gelmez oldun. Sen var mıydın bir zamanlar, düşünemez oldum. Bu kadar mı eskiydin, seni sevmişken anmaz oldum. Bir eflatun ikindisinde yitirilecek kadar mı olmuştun. Ay ışığında dönmemek üzere kaybolacak kadar mı olmuştun. Tutuşan gökkuşağının renklerinde tek gri artık sen mi olmuştun. Taç etmişken seni başıma, tahtımdan indirilen mi olmuştun. Boynu büküklere mi verilmiştin. Bilemedim. Bilmek istemedim. Sana ait tüm kapılar, pencereler kapandı. Kilitlendi. Anahtarlarını kaybettim. Beklide bilerek kaybettim. Mutluluk olacakken sen en kuytu anılarımda, en unutulan oldun. Geceler artık senin yerine yıldızlarla donanıyor. Sahillerdeki kum da su da artık sen değildin. Rüzgâr ve güneş kendisi olmuştu. Gözlerimi kapattığımda, rüyam değildin. Uyurken tutunduğum kol değildin. Yaşamak için umudum değildin. Yitirmiştik onları. Her şey sen hariç bende kaldı. Düşümün karanlık dehlizlerine indin. Oranın sakini oldun. Sarı benizlilere karıştın. Kırmızıyı giydirdim sana. Acını görmemek için gözlerimi kaçırdım. Denizdeki mezarının yerini unuttuğum gün tamamen öldün. Takvimlerdeki yapraklar düştükçe, hayalinde silikleşti. Her şey iken hiçbir şey oldun. Mezar taşına tek bir kelimeyi bıraktım. Elveda. Vedalara arkamı dönemedim hiç.
Seni sevmek bu kadar eskiydi.
..
Ben küçüktüm,herşey kocamandı.
Hayallerim öylesine büyüktü ki boyum yetişmiyordu görmeye.
Ben küçük ellerimle yağmur damlalarını topluyordum
Gri-yeşil sokaklarda..
Aslında ne kadar saf,büyümemiş bir çocuk
Ve ne kadar ürkek olduğumu..Bu hayata dair.
Sevinçlerin bir,acıların ayrı hikayeleri..
..
gökyüzü alabildiğine senindir artık...
unutulmuş bir aşkın enkazında bir başına sen,gri bulutlar
yalnızlığın girdabında aranıp durursun neyi niçin aradığını bilmeden,oysa aradığın kendinden başkası değildir
unutulmuşsun
şimdiye kadar içine sindiremediğin
kabullenemediğin diyelim
..
Tuval olayım
Hayallerin, gördüklerin
Düşsün üstüme
20 yıl fırça darbesi yetmedi
Tamamlanmadı resim henüz
Çok boşluk var
Bilmem nasıl dolar
..
Çok sevmek sessiz kalmaktır kimi kez,uzak kalmaktır özlemin ateşiyle kavrularak...
Tarlada güneşe karşı çapa çapalamaktır,
Yağmurdan önce gri bulutlarda şimşek çarpmasıdır.
Sevda öğle birşey ki anlaşılmaz bulmaca,
Karadenizin dalgaları gibi azgın,çoşkun akan sel gibi yıkıcı,gece gibi karanlık yalnız,
Çocuk gibi kimsesiz.
Felek gibi aldatıcı,yaşam gibi acımasız kaypak....
..
yağmur...
hüzün damlaları huzurla toprağa düşer gibi,
yaşar gibi her zerresinde kadın kokusunu,
aldanmışlık,ıslanmışlık,yaşanmışlık...
bakire bedenlerin yosma ruhlarında çınlayan kahkahalar,
..
İhanetin rengi sarı
İhanetin rengi siyah
Kahverengi, gri
Bilemiyorum
İhanetin rengi yok
Tarihi yok, hafızası yok
Vicdanı, beklentisi yok
..
pike yapan
gri martı,
az sonra
simidini kapacak.
ha gayret,
bu defa şansın dönsün
çelimsiz karabatak.
..
Gri şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Gri ile ilgili şiirler ve sözleri
saçları kınalı gözleri kahverengi
kolunda gri saat tırnakları ojeli
siyah saçları belinde inci gibi dişleri
nefes aldıkça iyi ki doğmuş diyorum.
üzerinde pembe gömleği altında mor eteği
siyah topuklu ayakkabısı elinde siyah telefonu
..
sevgilim barışa koşan
kavgada üryansın
Gökte gri mantarlar açtı
Dumanlı kızıl
Söyle iyilik perisine
uykusundan uyansın
..
Geceyi devredemiyorsun
Yüzümdeki kırık çizgilere bakıp utandırma beni
Duyup gülümsüyor bize bu gri kaldırımlar
Doğurma sancılarına kaptırıyor parmaklarını sis
..
Neden soruyorlar ki adımı durmadan? Bir dakika, şimdi hatırlayacağım… Tam da dilimin ucunda, ama bekleyin… Sahi, benim adım neydi? “Hadi söyle adını” diye ısrar etmelerinin nedeni ne olabilirdi? Ben hala uyuyor muyum ya da uyandım mı? Sanki bir salıncakta sallanıyor gibiyim. Her taraf tam aydınlık değil, hava sisli mi, yoksa güneş artık gri mi doğuyor? Gördüğüm rüya neydi ve ben neden hala aynı rüyayı görüyorum ya da bu rüya değil ve ben uyanmaya başlıyorum. Rüya bile olsa neden hiç kimse yok ve ben neden hiç kimseyi göremiyorum. Acaba uyansam mı, yoksa bıraksalar da ben olduğum gibi mi kalsam? Ha bire sağımı solumu çekiştiriyorlar. Canım yanıyor mu bilemediğim gibi, yoksa farkında olmadığım yabancı bir kentte miyim? Karanlığından bir türlü çıkamadığım sisler içinde yüzüyor gibiyim. Hem konuş diye ısrar ediyorlar, hem de dinlemiyorlar.
Peki, neden sesimi duymuyorlar benim? İkide bir yüzüme doğru eğilen ve soluğunu hissettiğim hatta ilk defa değişik gelen kokusunu bile soluduğum bu insan kim? Uzun uzun yollar, geçemeyeceğim kadar derin su kanalları, bir türlü berraklaşmayan bulanık sular ve ben hep içindeyim sislerin ve beni boğacak kadar coşkulu akan bulanık suların. Peki, bedenim ve ruhum aynı değil mi ya da ayrı ayrı mı duruyorlar? Sislerin içindeki bu yabancı yüzler kimin? Evet; derin, merdivensiz ve dipsiz bir kuyunun içindeyim ben. Çıkmam mümkün değil, hiç bir umut yok benim için…
Ne kadar ölen akrabam varsa hepsi bir arada… Tanıdık, tanımadık kim varsa beni çekiştiriyorlar. Kimi bırakalım gitsin, kimisi de gelmiş, gitmesin madem geldi diye bırakmak istemiyorlar. Bir yandan da ha bire beni uyandırdığını sanan ama benim canımı yakanlar da kim? Ben ne yapayım şimdi? Gitsem mi, kalsam mı, kime sorayım ki? Her taraf uçan hayaletlerle dolu… Beni de alıyorlar aralarına, beraber uçuyoruz, benim bilmediğim ama onların uçtukları yerlere…
Sisler dağılmak yerine sanki tüm dünyayı kaplıyorlar. Ben gri güneşi istemiyorum. Çıkarın beni buradan, hadi açın kapıları ya da perdeleri… Ya da nerede aydınlık varsa beni oraya götürün. Yoksa yüzümü keskin gagasıyla gagalayan ve keskin pençesiyle yavru kuzu sanıp, kokmuş leş gibi kaldırmak isteyen ve canımı yakan bu kartalların kanatlarının gölgesinde uçmak yerine onların pençelerinde can vereceğim.
..
2005 YILI İLÇE MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ “BİR ZAMANLAR BEN DE ÖĞRENCİYDİM” KONULU “ÖYKÜ” YARIŞMASI ÜÇÜNCÜSÜ
Bazıları şehirlerin kokuları olduğuna inanır; bazıları ise tadı. Bazıları şehirleri kadınlara benzetir; bazıları ise çocuklara…Bense şehirlerin bir rengi olduğuna inanırım.
Burdur pembedir bence, pespembe…Babacığımın bana bayramlarda aldığı pamuk şekerinin tadında şeker pembe. Burdur denince aklıma çocukluğum gelir, ilkokula başlayışım, ilkokulum gelir. Adı gibi bir okul:” Şeker İlkokulu”
..
