Masmavi gökyüzünde,
Açık mutlu, gri bulutlar,
İyi günlerinde dostlar,
Kötü günlerinde huzursuzlar.
Onları üzen su olmalı ki?
Suyu görünce hep ağlarlar.
..
Bir pencere gördüm, ardına kadar açılmış
Aynasında gözyaşları, belli ki kullanılmış
Etten duvarlar ortasında öyle suskun
Ruhum gibi kuşatılmış, yüreğim gibi acıtılmış
Bir pencere gördüm kaçışım, kurtuluşum
Belki kanat çırpışım özgürce gökyüzünde
..
Soğuk bir Ankara akşamıydı,hatırlıyorum..
Yalnızdım ve birazda sarhoştum..
Gri bir rengi vardı havanın,
ve kaldırım taşları bozuktu.
Havamı yoksa içimmiydi soğuk olan..
Bir türlü anlayamamıştım..
..
(Alışkanlıkların tutsağı olma, eskiler tüketmesin seni, tekrarlarla yitirme zamanı, bugünü ve yarını savuşturma, gün gelir alışkanlıklarla ömrüm tükendi dersin. O gün sadece yeniye başlamak için çok geciktiğini anlarsın.)
kırmızı kurdelası yolları kesiyor
bıçak darbesinden keskin
..
Herkes rahat olsun
Herkes mutlu ve dingin
İyi de kardeşim
O zaman
Kim sövecek
Bu olup bitenlere
Kim sevecek
..
gri bir dertle öperim ateşini böceğin
ilkbahar sabahları haraç mezat yağmalarken
sesimin buğulu tınısını
o hangi istanbul'du ki gizlenmişti
mevsimlik sevişmelerin
hengamesine
bir buselik olgunluğun yaprakları deren
..
Gidişin fırsattı
gözlerimdeki bulutlara...
.............. Güneşim...
........................ Sen...
..
Bir köşe başında öylece kalakaldım.
Attım elimi zihnimdeki darmadağınlığı tıktığım çantaya,
ne çıkarsa bahtıma...
Şimdi elimde gri bir yalnızlık,
arkamda gelecek,
önümde uzun bir geçmiş,
çantada darmadağınlığım.
..
Başladım,
biri biterken geri söktüm
Öyle karmaşık figürler yaptım ki
İkincisinde aynısını yapmak ne mümkün!
Hayal işte, iki çift yapacaktım hediye edecektim birine
Wittgensteın çetik deyip giyerdi soğuk günlerde
..
Yıldızları birer birer kaybolmuş,
Karanlık puslu bir gökyüzüyüm ben.
Kendini alıp gittiğinden beri;
Sahipsiz bir geceyim sabahı gelmeyen.
Sensizliği yaşarken sessizce
Şiirler yazıyorum sana dair...
..
Mor yağmurlar yağacak
Japonya’da
yeşil ağaçların gri gölgesine
Bomba düştüğü zaman
kirli bir kızıl kaplamıştı gökyüzünü
Hiroşima’da
..
Yağmur düştü sonra gri bir buluttan,
şeffaf, saydam..
Güneş sarı doğdu, kırmızıya battı.
Gecelerim oldu siyah ve zifiri..
Maviyi özledi göğüm,
..
Bir çocuk şarkısında ağlıyorum
Mevsimlerden sonbahar
Yağmur yağıyor doludizgin
Gökyüzünde çok sevdiğim gri bulutlar…
Ne çok severim bilmezsin
Doğanın direnişini
..
simsiyah yağmur
avuçlarım gri yalnızlık
renkler yitmiş benliklerinden
sesler kendini bilmez
uğursuz bir uğultudur tabiat
ben hiçliğimle uyumsuz
söylenmeyenin söylenmemiş yalnızlığı sensin işte
..
Tabutun içinde yerini bulamayanlar
Gri taşların gölgesinde gelenleri bekler
Bir dua için mi?
Belki farklı dilekler ister!
kaybolan yılları versinler kaderine
yeni bir hayat başlasın ne olur!
rüyalarda yatmalı büyüden uzaklaşmalı
..
Olmuyor erkeğim olmuyor
Ne senle ne sensiz,baksana
Tam suskunluğumu bozduğum an
Aşk sevda aramızı bulsa da
Kucaklamış güneşi, gri bulutlar
Sanki üstümüze çadır kurmuş
..
Başlangıcı keyifle yaktığım
Sonuna acı bir tatla tiksinerek veda ettiğim
Bir içimlik sigara gibiydi
Senden ayrılmanın son-ucu
Şimdi içim kültablası gibi
Kavruk-gri
..
Hırçın bir rüzgar savuruyor dalgaları
Kıyıda ıslanıyor hüzün renkli kumlar
Ay ışığı suyu ince ince yalıyor
Ve gece, denize döküyor tüm günahları
Sonra anılar damlıyor birer birer
Anılar ki kurşun etkisi yapar beynimde
Alıp götürür beni gri yalnızlıklara
..
Derse giren şiir
Bilmem kaç milyon insan,
Bilmem kaç milyon dert,
Dağılmış zerre zerre
Ufkunda İstanbul’un
Gri solumada ciğerler
Yağmur, çamur gürültü,
..
Gri şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Gri ile ilgili şiirler ve sözleri
saçları kınalı gözleri kahverengi
kolunda gri saat tırnakları ojeli
siyah saçları belinde inci gibi dişleri
nefes aldıkça iyi ki doğmuş diyorum.
üzerinde pembe gömleği altında mor eteği
siyah topuklu ayakkabısı elinde siyah telefonu
..
sevgilim barışa koşan
kavgada üryansın
Gökte gri mantarlar açtı
Dumanlı kızıl
Söyle iyilik perisine
uykusundan uyansın
..
Geceyi devredemiyorsun
Yüzümdeki kırık çizgilere bakıp utandırma beni
Duyup gülümsüyor bize bu gri kaldırımlar
Doğurma sancılarına kaptırıyor parmaklarını sis
..
Neden soruyorlar ki adımı durmadan? Bir dakika, şimdi hatırlayacağım… Tam da dilimin ucunda, ama bekleyin… Sahi, benim adım neydi? “Hadi söyle adını” diye ısrar etmelerinin nedeni ne olabilirdi? Ben hala uyuyor muyum ya da uyandım mı? Sanki bir salıncakta sallanıyor gibiyim. Her taraf tam aydınlık değil, hava sisli mi, yoksa güneş artık gri mi doğuyor? Gördüğüm rüya neydi ve ben neden hala aynı rüyayı görüyorum ya da bu rüya değil ve ben uyanmaya başlıyorum. Rüya bile olsa neden hiç kimse yok ve ben neden hiç kimseyi göremiyorum. Acaba uyansam mı, yoksa bıraksalar da ben olduğum gibi mi kalsam? Ha bire sağımı solumu çekiştiriyorlar. Canım yanıyor mu bilemediğim gibi, yoksa farkında olmadığım yabancı bir kentte miyim? Karanlığından bir türlü çıkamadığım sisler içinde yüzüyor gibiyim. Hem konuş diye ısrar ediyorlar, hem de dinlemiyorlar.
Peki, neden sesimi duymuyorlar benim? İkide bir yüzüme doğru eğilen ve soluğunu hissettiğim hatta ilk defa değişik gelen kokusunu bile soluduğum bu insan kim? Uzun uzun yollar, geçemeyeceğim kadar derin su kanalları, bir türlü berraklaşmayan bulanık sular ve ben hep içindeyim sislerin ve beni boğacak kadar coşkulu akan bulanık suların. Peki, bedenim ve ruhum aynı değil mi ya da ayrı ayrı mı duruyorlar? Sislerin içindeki bu yabancı yüzler kimin? Evet; derin, merdivensiz ve dipsiz bir kuyunun içindeyim ben. Çıkmam mümkün değil, hiç bir umut yok benim için…
Ne kadar ölen akrabam varsa hepsi bir arada… Tanıdık, tanımadık kim varsa beni çekiştiriyorlar. Kimi bırakalım gitsin, kimisi de gelmiş, gitmesin madem geldi diye bırakmak istemiyorlar. Bir yandan da ha bire beni uyandırdığını sanan ama benim canımı yakanlar da kim? Ben ne yapayım şimdi? Gitsem mi, kalsam mı, kime sorayım ki? Her taraf uçan hayaletlerle dolu… Beni de alıyorlar aralarına, beraber uçuyoruz, benim bilmediğim ama onların uçtukları yerlere…
Sisler dağılmak yerine sanki tüm dünyayı kaplıyorlar. Ben gri güneşi istemiyorum. Çıkarın beni buradan, hadi açın kapıları ya da perdeleri… Ya da nerede aydınlık varsa beni oraya götürün. Yoksa yüzümü keskin gagasıyla gagalayan ve keskin pençesiyle yavru kuzu sanıp, kokmuş leş gibi kaldırmak isteyen ve canımı yakan bu kartalların kanatlarının gölgesinde uçmak yerine onların pençelerinde can vereceğim.
..
2005 YILI İLÇE MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ “BİR ZAMANLAR BEN DE ÖĞRENCİYDİM” KONULU “ÖYKÜ” YARIŞMASI ÜÇÜNCÜSÜ
Bazıları şehirlerin kokuları olduğuna inanır; bazıları ise tadı. Bazıları şehirleri kadınlara benzetir; bazıları ise çocuklara…Bense şehirlerin bir rengi olduğuna inanırım.
Burdur pembedir bence, pespembe…Babacığımın bana bayramlarda aldığı pamuk şekerinin tadında şeker pembe. Burdur denince aklıma çocukluğum gelir, ilkokula başlayışım, ilkokulum gelir. Adı gibi bir okul:” Şeker İlkokulu”
..
