Gri'ye Özlem Şiiri - Yurdagül Aygün

Bilmiyorum bu gri şehir
Nereye kadar taşır sırtında ruhumu
Orada bırakıp yola çıktım umudumu
Sabah kahvesi gibi kalabalık zihnim
Daha da dolduruyorum içeriye bulduğumu

Sessizliklerin ardına gizlenmiş cümleler
Konuşmasam da her yerde benimleler
Bir daha şahlanıp dile gelmezlerdi
Biraz huzur, biraz sükunet isteselerdi eğer

Koptum sanmıştım kasvetinden tamamen
Ayrılmak da zor gelmemişti zaten
Tam da alıştım başka bir yere derken
Geliverdi içimdeki özlem erkenden

Tüm anılarım benimle yaşıyor şimdi
Ankara'dan gitmek benim harcım değildi
Şimdi düşünüyorum dönüp gitmek namına
İçimde bir fırtına, kop gel diyor Ankara