Gözyaşlarımı Sil İstanbul

her kadın bir adadır hayat okyanusunda
keşvedilemeden bir çoğu bakar ki ömrünün sonunda

sevgi yeşertmek isterken acında
umutlarım darağacında
izmir gibi sallanıyor yüreğim

kuytularda bile açan güldüm
yaslanıp mavi hayatın kıyısına güldüm
kadınların hası seni hüzün bahçesinde buldum
sevdim seni acılar oldu yurdum
sevgiye asla giydirmedim yalanı
kızkulesi gibi tutsak bakma bana ömrümün kalanı

seni sevmek kadar mutluluğum vardı acımadan kırdın
umutlarımı darağacında sallandırdın
seven gönlüm gibi her şey kırık bende
korkulardan ördüğün mapusanende
hep leke aradın
bir bebeğin gülüşü gibi temiz aşkımda
yaşam ağacından koparılmış dal gibiyim
çiçek açar mı kırık bir dalda

acıları öğrendim yüzündeki harıtadan
belliki yarını olmayan yola girmişsin bilmeden
işgal altında beden
seni böylesine yaralayan hangi erkek bozuntusu
hüzün ırmakları yüzünde
alnında acıların tortusu

yanık türkülerde sazımın telleri
söyle kalbimin acımasız çiçeği
kim döndürecek geri
beni terk eden baharı
gözlerimin kıyısından ürken martıları

hangi harfe el atsam elimde kanıyor
hangi sözcüğe varsam benim gibi ağlıyor
sokak çocukları gibi aşkım(ız)
içimdeki sokaklarda boynu bükük sabahlıyor
hayata kırık gönlüm
çekmiş karaperdelerini
yeni güne açmıyor
mutluluk vapuru artık benim limanıma yanaşmıyor

ne bahar kokusu var bende
ne de gülen çiçekler gözlerimde
gözlerimin ışıkları da söndü
kırıldı yarınlarım
hayatım kerbelaya döndü
sevdiğim senin için özel olmadığımı söylediğinde
uzat elini istanbul tut elimden
yoksa düşeceğim hayatın dalından
bir yabancı gibi geçmekte varmış
sol yanımın yanından

ben sevda ağacının kırık dalıyım
fırtınalı dünlerden
yarınları acılara ipotekli bugünlerden
elde hüzün kalan günlerden geliyorum
içimde kaç etna yanar dağı söndürdüm
depremlerin en barbatını gördüm
yerle bir olan kaç gölcük oldum
memleketim gibi yaralı
senin gibi yorgunum
dizlerine yatır beni
gözyaşlarımı sil istanbul

acıları yüzündeki haritadan öğrendim
acı çekenin acı çektirdiğini de senden
ben memleketimin doğusu gibi kanarken
kalbimin acımasız çiçeği iyi mi rahatın
neden ayrılıklara açılan kapısı var aşkın
şimdi hangi yamacına yaslanacağım hayatın