Gözyaşları Dantel Olmuş Şiiri - Arda Özd ...

En Yoğun Ayrılırken Birleşiliyor...
Metin Üstündağ (met-üst)

Taş duvar;
yosun tutmuş,
heybetli ve güçlü
yıkılmaz ama zayıf,
çepecevre sarmış
gizemli bir odayı...

duvarda bir pencere;
saydamlığını unutmuş,
kirli mi kirli
özlemiş güneşi görmeyi,
geçmesini kalbinden ışığın.
gizemli bir odaya açılıyor...

ve bir tül;
ışıl ışıl tertemiz.
hüzünlü bir beyazlık,
pencereyi ışıktan,
gizemli odayı sırsızlıktan
alıkoymanın vicdan azabında.
gözyaşları dantel olmuş.
büyülüyor onu bu gardiyanlıktan
azad edecek olanları.
umutla ve hüzünle bekliyor;
büyüsüne kapılmadan
kendini aşacak olanı
tiksinmeden kirli camın açılıp
gizemli odanın sırsızlaştırılmasını...

Her ne kadar bilse de
ne olduğunu içeride
(daha önce açılmıştı o pencere)
merak ediyor ölesiye
şimdi nasıl olduğunu gizemin
yılların nasıl onu değiştirdiğini...

Çıkması iyi mi olacak?
bilmiyor... bilinmez
ama tül bekliyor
duvar bekliyor
pencere bekliyor
gizemli odanın gizemi
bekliyor...
merak, hüzün ve umutla...

Taş duvar
Parlak tül
hatta kirli pencere.
hepsinin unuttuğu bir nokta;
Pencerenin ancak içeriden açıldığı.
ancak gizemli odanın gizemi
hüzünlü odanın hüznü
sırsızlaştıracak odayı.
ancak unuttukları başka bir nokta var;
(daha öncede açılmıştı o pencere)
Kimsenin aklına gelmeyen
Tülün gardiyanlıktan azadı için
pencerenin güneşe kavuşması için
odanın aydınlanması için
Beklenen O'nun gelmesi değil...
Duvar, pencere,tül,ben,sen,O
yanılıyor(um) (sun) (lar)
O'nun gidişi aslında bekledikleri,
Hüzünle, umutla, merakla
UmSunLar
İçerdekinin çıkmasını

Çıkması iyi mi olacak?
Bilmiyorum... Bilinmez...

14,03,05 ArDa Özdemir