Gözyaşı rahmet Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir damla düşer geceye,
sessizce, usulca,
göğsünde saklı duaların yüküyle.
Kim bilir hangi kırık umuttan süzüldü,
hangi yaralı sözden doğdu,
hangi hasretin derin kuyusunda yankılandı?

Yağmur gibi iner gözyaşı,
rahmet olur kurumuş yüreklere.
Kimi zaman bir annenin fısıltısıdır,
evladının yolunu bekleyen,
kimi zaman da bir şairin sesidir,
kendi yalnızlığına dokunan.

Dünya kirlenirken yavaşça,
gözyaşı arındırır kalbi,
bir dua gibi, bir tesbih gibi
düşer toprağın bağrına.
Rahmettir çünkü,
ağlamak da bazen sevmek kadar kutsal.

Ve sen,
ey gözleriyle dua edenler,
unutma,
her gözyaşı,
bir gün bir çiçeğe can olur…