Bazen aniden gitmek gerekir.Bir yerlerden,birilerinden.Ama en çokta gittiğin kadar ağırlaşır özlem,En çok kendine.Eskiden aynada gözlerime bakamazdim.Bir hüzün vardı,ezerdi .Şimdi ayna da yüzüme baktığım suret ezilmiş ben taniyamamaşım.
Bir keresinde şöyle demişti;Kalbimin pervazına Tünen kuş:
'babanın ölümü seni hala öldürüyor,ben bunu çekemem'. Soğuk bir cehennemden yalnız bir cennete gittim.
Değiştim.Gözlerim yaşla dolmuyor artık fakat göz altlarım mosmor.Ben bir ölümü temel yapıp diğer ölümlere ev yapmış içinde barınmışım .Evimi yıktım.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta