Gönül Vurgunu Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Gönül Vurgunu

Gözüne bakınca bittiğim andır
İçinde kaybolup gidiyorum yar
Mahirsen bu kalbi yanmadan söndür
Küllerim inliyor, tütüyorum yar

Gülünü arayan bülbüle döndüm
Kanadım yoruldu, dalına kondum
Dermanın dilerim, aşkına bandım
Çaresiz haldeyim, ötüyorum yar

Aşkın rüzgârında uçtu otağım
Mekânım belirsiz, buzdur yatağım
Günbegün kurudum, susuz dudağım
Zehri şifa bildim, yutuyorum yar

Nedense bu aşka düşenler gülmez
Bu gönül alıngan, kırmaya gelmez
Sevdayı seçenler sürünür, ölmez
Aşka tutsak oldum, yatıyorum yar

Tabip, bu derdine şifa yok diyor
Hayalden uzak dur, düşü yak diyor
Kemendi boynuna hemen tak diyor
Elimden tutan yok, batıyorum yar.

Ne acı hal imiş aşkın sürgünü!
Hoşoğlu gidiyor gönül vurgunu
Cennetten geçer mi sevda yorgunu?
Dünyama doymadan satıyorum yar

Mustafa HOŞOĞLU
21.03.2022