Gözlerine Vurgunum

Kırkı bulmadım daha,
Ama yok olmuşçasına yol aldım,
Sanki bir adım sonrası yok.
Görsem, ileri de cennetini,
Dokuz değil bin dokuz köyden kovulmaya razıydım.
Aşıktım lan ben sana,
Hep aklımda olacağına inanıyordum,
Ama olurda bir gün aklımı yitirirsem,
Veyahut kalbim unutmasın diye,
Gözünü kaşını çizmedim mi?
Kolumda bir dövmen,
Bana bakan gözlerin ve kaşların…
Şimdi ölene kadar kim unutur…
Sen vazgeçilmez sandın kendini,
Oysa ben bedenine değil,
Gözlerine, ruhuna vurulmuştum.