Gözlerinde Yolculuk Şiiri - Selçuk Levent

Zamanı susturdum duvarda,
Akreple yelkovanı birbirine düşürdüm.
Çabuk geçsin istedim her an,
Ama her saniye senden özür dileyerek ilerliyor.
Beklemek, içimde paslanmış bir çan gibi
Her çınlayışında başka bir yanım düşüyor zamana.

Gözlerimin kenarında birikiyor hasretin,
Geceleri uykudan önce değil,
Uykunun tam ortasında uyanıyorum sana.
Sen yoksan, hiçbir rüya tamamlanmıyor,
Sen yoksan, hiçbir gün başlamıyor tam anlamıyla.

Hayalinle yoğrulmuş bir karavanım ben artık;
Tekerleklerim toprak değil,
Senin gülüşüne basıyor adım adım.
İçinde senin sesin yankılanan bir ev gibi;
Her duvarında sana dair bir sızı,
Her camında gözlerinin mavisi yansıyor.

Sınır çizgisi değil,
Bir uçurum gibi büyüyor sensizlik.
Uçmak değil, düşmek istiyorum sana;
Her yükseklik senin kadar baş döndürmüyor.

Bir dünya haritası çektim göğsüme,
Mavi gözlerin tam merkezinde,
Her yol seni gösteriyor,
Her yön senden sapınca kararıyor pusulam.

Zaman bir çorak toprak şimdi,
Sensiz yeşeremeyen her an,
Kendi kendini kurutuyor içimde.
Heyecanım, bir volkanın uyanışı gibi;
Geldikçe sen, patlamaya hazır tüm duygularım.

Bir fotoğraf gibi değil artık yüzün
O bir ibadet yeri;
Her bakışında diz çöküyorum,
Ve her göz göze gelişte
Bir ömür daha inanıyorum sana.

Sen gelince,
Gökyüzü not alacak halimizi,
Çünkü bulutlar bile duracak
Biz yürürken o yollarda.
Bir karavan, bir hayal, bir mavi
Ve iki kalp:
Tüm dünya bu şiiri kıskanacak.
Tüm dünya bu şarkıyı söyleyecek
sen gelince benim dünyam değişecek
sen gelince

Selçuk LEVENT
01/06/2025