Gözlerinde Esir Kaldım Şiiri - Ahmet Eser

Gözlerinde Esir Kaldım

Bir bakışın yetti, yüreğim sustu,
Dünya dönerken ben sende durdum.
Zamanın bile unuttuğu bir anda,
Gözlerinde esir kaldım, yandım, duruldum.

Karanlık gecelere ışık oldun sen,
Ben sana her duada tutunurken.
Bir nefes gibi, bir dua gibi,
Sessizce içime aktın, derinden.

Konuşmasan da anladım her şeyi,
Bir çift göz anlattı binlerce geceyi.
Kalbim, senden başka her sesi susturdu,
Ve ben, sende var oldum gizlice belki.

Gözlerin… bir ömrün en güzel yeri,
Kaçtıkça daha çok çeken bir derya.
Sonsuzluğa bakan bir pencere misin?
Yoksa kalbimi unutturan bir rüya?

Bir gün git desen bile gitmem senden,
Çünkü ben, çoktan yandım o bakışlarda.
Gözlerinde esir kaldım sevgilim,
Ve bu esaret… ömre bedel aslında.