Gözlerin Oluyor Her Şey Şiiri - Sefa Çelik

"Sen Gülince Gözlerin Oluyor Her Şey"

Bir gün ansızın
dünyanın sesi kısıldı gibi oldu.
Yani…
çay soğudu, kalabalık durdu,
ben sustum.

Senin gözlerine denk geldim.
Bakış değil bu…
bir yere varmayan ama
hep orda kalan bir yolculuk.
Bir tren sesi gibi:
uzaklaşıyor ama içimde kalıyor.

Bilmem anlatabilir miyim;
senin gözlerin,
sabahın henüz uyanmadığı bir mahalle gibi…
tenha ama güvenli.
İnsanı konuşturmayan ama sustuğuna razı eden bir yer.

Ben seni o ilk bakışta sevmedim.
Seni…
gözlerinde kendime rastladığımda sevdim.
Yani seninle değil,
senin içindeki “ben”le karşılaşınca.

Sen gülünce
gözlerinin kıyısında
bir yaz mevsimi başlıyor.
Bir çocuk top oynuyor mesela,
bir teyze balkon yıkıyor,
bir kedi…
gözlerinin içinde güneşleniyor.

Ve ben,
orada kalmak istiyorum.
Ne kadar sessizlik varsa oturmak,
ne kadar kelime varsa unutmak istiyorum.
Çünkü
gözlerin konuşunca
her şey susuyor.

Ve bil ki,
bir daha kimsenin gözlerine
şiir yazacak kadar cesur bakmam ben.
Çünkü bir insan
bir bakışta yanarsa,
ikincisi günah olur.

Sefa Çelik