gözlerin ne güzel çocuk...
ya gülüşün;
öldürüyor beni.
bu ne saflık,
ne bu güzellik çocuk?
baktıkça yüzüne,
saçlarına, ellerine,
içim acıyor çocuk!
siyah beyaz bir karesin
elimdeki gazetede;
çölde açmış çiçek gibi
göbeğinde açmışsın savaşın.
bu nasıl yazgı çocuk? !
gözlerin ne güzel çocuk...
gülüşün ne güzel;
her şeye rağmen.
anlamaya başladığında hayatı
solacak, yeşermemek üzere,
o gülüşe yazık...
yazık sana çocuk.
ve, binlerce lânet, çocuk!
seni ve
senin gibi nicelerini
bu hale getirenlere!
Kayıt Tarihi : 16.4.2012 21:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
05/05/2004

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!