Sarılmadık hiç,
Ama rüyamda oturuyordun bacağıma,
Gülüyordun…
Kalbim seninle doluydu,
Hiç senin olmamışken bile.
Bir adım kadar yakındın,
Ama bir hayat kadar uzaktın.
Ben sevgiyi sakladım içime,
Sen dostluk dedin,
Bense sustum…
Çünkü gözlerin susturuyordu beni.
Birlikte olamadık,
Ama her “olamadık”
Bin kere yaşandı içimde.
Seninle geçmeyen günlere,
Adını bile anmadan ağladım belki.
Şimdi hâlâ bir şey var,
Adı sevda mı, özlem mi bilmiyorum,
Ama her gece rüyamda
O eski gülüşünle uyanıyorum.
Sen gitmedin aslında,
Hiç gelmedin de.
Ama içimde bir yer,
Hâlâ senin gibi sessiz,
Senin gibi sıcak,
Senin gibi eksik...
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 20:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Birden geldin aklima, ruyama
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!